معرفی نژاد سگ شپرد استرالیایی

خلق و خوی شپرد استرالیایی فعال، وفادار، اجتماعی، مهربان، هوشیار و وفادار است. آنها به طور کلی مشتاق خوشحال کردن هستند و به راحتی آموزش می بینند و آنها را به همراهان عالی برای خانواده هایی با کودکان و سایر حیوانات خانگی تبدیل می کند. استرالیایی ها به دلیل سطح فعالیت بالایی که دارند به ورزش کافی نیاز دارند و در فعالیت های مختلف مانند چابکی، اطاعت و گله داری پیشرفت می کنند.

به دلیل هوش و تراکم بالایی که دارند، برای صاحبان سگی که برای اولین بار یا تازه کار هستند توصیه نمی شود. مانند هر سگ دیگری، اجتماعی شدن در کودکی برای این نژاد ضروری است.

کلیات نژاد شپرد استرالیایی

تماشای یک شپرد استرالیایی که یک گله گوسفند را میپراند زند چیز زیبایی است. او با حرکتی مطمئن و ورزشی، گله را با  پارس و «چشم» هدایت می‌کند، نگاهی نافذ که به وضوح می‌گوید: «من مسئول هستم». باهوش، سخت کوش و همه کاره، اگر با یک استرالیاین شپرد زندگی می کنید، مجبور نیستید گله ای از گوسفندان را نگهداری کنید  اما باید آنها را مشغول کنید. این سگ یک نژاد پر انرژی است که نباید فقط روی مبل استراحت کند و یک سگ کم‌انرژی مثل سگ چاوچاو نیست.

از انجایی که این سگ یک سگ پرانرژی است برای تخلیه انرژی فقط به یک پیاده رویی روزانه نیاز ندارد علاوه بر پیاده روی باید یک حیاط کوچکی داشته باشید تا این سگ بتواند بدود و انرژیش را تخلیه کند.  این سگ به دلیل این که وضیفه‌ای ندارد ممکن است باعث پرخاشگری یا هنجار بشود یا برای خود یک وضیفه‌ای بسازد مثل مراقبت از یک سالمند یا محافظت از کودکان پس حتما باید مراقب باشید که به همسایگان یا افراد غریبه آسیبی وارد نکند.

اگر زمان یا انرژی لازم برای تمرین و ورزش روزانه استرالیایی خود را ندارید، این نژاد برای شما مناسب نیست. اما اگر به ورزش های رقابتی سگ علاقه مند هستید، شپرد استرالیایی  یک از بهترین نژاد ها است. این سگ چابک و با جثه متوسط ​​با دمی که به طور طبیعی لنگر انداخته یا دم تکان می دهد، رقیب برتر در تمامی تست های اطاعت، چابکی، فلای توپ و گله است.

همچنین در حرفه های سگ مانند سگ راهنما، سگ شنوا، سگ کمکی، سگ پلیس و کار جستجو و نجات موفق است. همچنین می توانید به سگ سپرد استرالیایی آموزش دهید که در کارهای خانه به شما کمک کند، مانند برداشتن لباس های کثیف از روی زمین و آوردن آن ها برای شما.

ممکن است مجبور شوید لباس‌های تمیزتان را خودتان تا کنید. سگ چوپان استرالیایی یک ظاهر واقعی است که به لطف موی جذاب با قد متوسط ​​و چشمان قهوه ای تیره، زرد، آبی، سبز یا کهربایی خود در میان دیگر سگ ها متمایز است. میراث آن به عنوان یک سگ کار، آن را به یک همراه وفادار تبدیل می کند که می تواند از خانه، خانواده محافظت کند و خود را با غریبه ها منزوی کند.

او با بچه‌ها خوب کنار می‌آید، اگرچه احتمالاً سعی می‌کند «از بچه‌ها» نگهداری کند، مگر اینکه به او یاد بدهید این کار را نکند. سگ شپرد استرالیایی زندگی را به یک ماجراجویی تبدیل می کند. او از طلوع تا غروب خورشید کار و بازی خواهد کرد و با شخصیت وفادار و دوست داشتنی خود قلب شما را به دست خواهد آورد. این نژاد همه کاره یک سگ کار عالی و یک همراه خانواده عالی است  اما فقط در صورتی که آن خانواده فعال باشد.

نکات مهم درباره نژاد شپرد استرالیایی

هوش: شپردهای استرالیایی به هوش خود معروف هستند. آن‌ها سریع یاد می‌گیرند و در فعالیت‌های مختلف سگ‌ها، از جمله آموزش اطاعت، چابکی، و آزمایش‌های گله‌داری سرآمد هستند.

فعال و پرانرژی: استرالیایی ها سگ های بسیار فعالی هستند و به ورزش منظم و تحریک ذهنی نیاز دارند. آنها در محیط هایی که می توانند در فعالیت های بدنی مانند دویدن، بازی کردن و شرکت در دوره های چابکی شرکت کنند، رشد می کنند.

غریزه گله داری: شپردهای استرالیایی در اصل برای گله داری پرورش داده شده اند و غریزه گله داری قوی دارند. آنها ممکن است رفتارهای گله داری را با اعضای خانواده نشان دهند، از جمله پرتاب کردن یا چرخیدن.

تطبیق پذیری: علاوه بر توانایی های گله داری، سگ های استرالیایی شپردها سگ های همه کاره ای هستند که می توانند در نقش های مختلف برتر باشند. آنها اغلب در جستجو و نجات، سگ های درمانی و در ورزش های رقابتی سگ به دلیل چابکی و آموزش پذیری استفاده می شوند.

وفادار و محافظ: شپردهای استرالیایی به خاطر وفاداری به خانواده هایشان معروف هستند. آنها می توانند با غریبه ها محتاط یا دور باشند، اما عموماً با عزیزانشان محبت می کنند. غرایز محافظتی آنها از آنها سگ های نگهبان خوبی می سازد.

تنوع مو: استرالیایی ها یک موی دولایه دارند که می تواند صاف یا مواج باشد، با یال و خراش متوسط ​​تا سنگین. رنگ های موی شامل مشکی، آبی، قرمز و قرمز است که اغلب با خطوط سفید و نقاط مسی همراه است.

طبیعت اجتماعی: استرالیایی ها عموماً سگ های اجتماعی هستند که از بودن در خانواده لذت می برند. آنها ممکن است پیوندهای قوی با صاحبان خود ایجاد کنند و اگر برای مدت طولانی تنها بمانند مضطرب شوند.

تاریخچه شپرد استرالیایی

با وجود نامش، این نژاد یک نژاد آمریکایی است. شپرد استرالیایی در ابتدا برای پرورش دام برای دامداران و کشاورزان در غرب ایالات متحده توسعه یافت و برخی از استرالیایی های مدرن هنوز هم این شغل را انجام می دهند. چندین نظریه وجود دارد مبنی بر اینکه از نژادها برای ایجاد شپرد استرالیایی استفاده شده است.

اجداد استرالیایی‌ها احتمالاً شامل بردر کولی و سگ‌های گله بودند که با محموله‌هایی از گوسفند از استرالیا در طول دهه 1840 وارد می‌شدند از این رو این نام را به خود اختصاص داد. پرورش دهندگان تلاش می کنند تا توانایی گله داری خود را افزایش دهند و سگی باهوش، همه کاره و سخت کوش ایجاد کنند. این نژاد در سال های پس از جنگ جهانی دوم از رونق محبوبیتی برخوردار بود که با علاقه دوباره به سوارکاری به سبک غربی همراه شد.

ازدحام جمعیت در نمایش‌های رودئو یا اسب‌ها و تماشاگران فیلم‌های وسترن یا نمایش‌های تلویزیونی مجذوب سگ‌های ورزشی بودند که می‌دیدند در کنار گاوچران‌ها کار می‌کردند. علیرغم علاقه عمومی، کلوپ لانه آمریکا تا سال 1993 این نژاد را به رسمیت نشناخت. امروزه، شپرد استرالیایی همان سگ باهوش، جذاب و پرانرژی است که برای دامداران و کشاورزان غرب قدیم مفید بود. او مورد علاقه بسیاری است و به عنوان یک همراه خانواده، محافظ و سگ گله از زندگی خود لذت می برد.

اندازه شپرد استرالیایی

اندازه شپرد استرالیایی که کمی بیشتر از طول خود است، در ناحیه شانه برای نرها ۵۰ تا ۵۸ سانتی‌متر و برای ماده ها ۴۵ تا ۵۳ سانتی‌متر است. وزن نرها به طور متوسط ​​۲۲ تا ۳۰ کیلوگرم و ماده ها ۱۸ تا ۲۴ کیلوگرم است.

ممکن است تبلیغاتی برای سگ هایی به نام فنجان چای، اسباب بازی، یا مینیاتوری استرالیایی شپرد ببینید. پرورش دهندگان استرالیایی شپرد این سگ ها را به عنوان شپرد استرالیایی واقعی نمی شناسند. این نژاد به عنوان یک سگ کار کاربردی است که قادر به گله‌داری دام‌های سخت برای کیلومترها در مناطق ناهموار یا برف است و گونه‌های کوچک‌تری ندارد.

شخصیت شپرد استرالیایی

شپردهای استرالیایی که برای فرصت‌طلبی با دام پرورش می‌یابند، می‌توانند نقش مسلط را در خانه ایفا کنند و اگر رهبری محکم و مطمئن به آنها ندهید. این باعث می شود آن را برای افرادی که برای اولین بار بار اول می کنند یا کسانی که خجالتی هستند انتخاب ضعیفی باشد. مانند بسیاری از سگ های گله، شپردهای استرالیا به طور طبیعی به خانواده خود وفادار هستند اما مراقب غریبه ها هستند.

سگ های جوان نیاز به اجتماعی شدن اولیه دارند قرار گرفتن در معرض افراد مختلف، مناظر، صداها و تجربیات. اجتماعی شدن به شما کمک می کند تا اطمینان حاصل کنید که توله سگ استرالیایی شما به یک سگ خوب تبدیل می شود. ثبت نام او در کلاس آموزشی یک شروع عالی است. دعوت مرتب از بازدیدکنندگان، بردن او به پارک‌های شلوغ و فروشگاه‌هایی که امکان سگ‌ها را دارند، و پیاده‌روی مفرح برای ملاقات با همسایه‌ها نیز به او کمک می‌کند تا مهارت‌های اجتماعی خود را تقویت کند.

سلامتی سگ شپرد استرالیایی

استرالیایی ها به طور کلی سالم هستند، اما مانند همه نژادها، آنها نیز مستعد برخی شرایط بهداشتی هستند. همه استرالیایی ها به یک یا همه این بیماری ها مبتلا نمی شوند، اما اگر به این نژاد فکر می کنید، مهم است که از آنها آگاه باشید. اگر در حال خرید یک توله سگ هستید، به دنبال یک پرورش دهنده خوب باشید که گواهی سلامت والدین توله سگ را به شما نشان دهد. مجوزهای بهداشتی ثابت می کند که یک سگ برای یک بیماری خاص آزمایش شده است.

در شپرد استرالیایی، باید منتظر دریافت تاییدیه های بهداشتی بنیاد ارتوپدی برای حیوانات (OFA) برای دیسپلازی مفصل ران (منصفانه یا بهتر)، دیسپلازی آرنج، کم کاری تیروئید و بیماری فون ویلبراند از انعقاد دانشگاه آبرن باشید. و از بنیاد ثبت چشم سگ (CERF) که ثابت می کند چشم ها طبیعی هستند. می توانید با بررسی وب سایت OFA (offa.org) مجوزهای بهداشتی را تأیید کنید.

• دیسپلازی هیپ: این یک بیماری ژنتیکی است که در آن استخوان ران به راحتی در حفره لگن مفصل ران قرار نمی گیرد. دیسپلازی هیپ می تواند با یا بدون علائم بالینی وجود داشته باشد. برخی از سگ ها درد و لنگش را در یک یا هر دو پای پشتی نشان می دهند. با افزایش سن سگ شما، آرتریت ممکن است ایجاد شود. غربالگری با اشعه ایکس برای دیسپلازی هیپ توسط بنیاد ارتوپدی حیوانات یا برنامه بهبود هیپ دانشگاه پنسیلوانیا انجام می شود. سگ های مبتلا به دیسپلازی هیپ نباید پرورش یابند. از پرورش دهنده مدرک بخواهید که نشان دهد والدین برای دیسپلازی هیپ آزمایش شده اند و مشخص شده است که مشکلی ندارند.
• دیسپلازی آرنج: این یک بیماری ژنتیکی رایج در سگ های نژاد بزرگ است. تصور می‌شود که علت آن سرعت‌های مختلف رشد سه استخوانی است که آرنج سگ را تشکیل می‌دهند و باعث شل شدن مفاصل می‌شوند. این می تواند منجر به لنگی دردناک شود. دامپزشک شما ممکن است جراحی را برای اصلاح مشکل یا دارویی برای کنترل درد توصیه کند.
• صرع: ممکن است یک شپرد استرالیایی به صرع مبتلا شود، اختلالی که باعث تشنج صرع می شود. صرع را می توان با دارو درمان کرد، اما نمی توان آن را درمان کرد. یک سگ با مدیریت صحیح این اختلال ژنتیکی می تواند زندگی کامل و سالمی داشته باشد.
• ناشنوایی: ناشنوایی در این نژاد نسبتاً رایج است و می تواند چالش های زیادی ایجاد کند. برخی از اشکال ناشنوایی و کم شنوایی را می توان با دارو و جراحی درمان کرد، اما ناشنوایی معمولاً نمی تواند. زندگی با سگ ناشنوا و آموزش آن به صبر و زمان نیاز دارد، اما کمک های زیادی مانند قلاده های لرزان در بازار وجود دارد که زندگی را آسان تر می کند. اگر تشخیص داده شده است که استرالیایی شما دچار کم شنوایی یا ناشنوایی کامل شده است، برای ارزیابی اینکه آیا صبر، زمان و توانایی مراقبت از حیوان را دارید یا خیر، وقت بگذارید. صرف نظر از تصمیم شما، بهتر است به پرورش دهنده اطلاع دهید.
• Osteochondrosis dissecans (OCD): این بیماری استخوانی که به دلیل رشد نامناسب غضروف در مفاصل ایجاد می‌شود، معمولاً در آرنج رخ می دهد، اما در شانه ها نیز دیده شده است. باعث سفتی دردناکی در مفاصل می شود به حدی که سگ نمی تواند آرنج خود را خم کند. می توان آن را در اوایل چهار تا نه ماهگی در سگ ها تشخیص داد. تغذیه بیش از حد از “فرمول رشد” توله سگ یا غذاهای پر پروتئین ممکن است به رشد آن کمک کند.
• آتروفی پیشرونده شبکیه (PRA): این اختلال دژنراتیو چشم در نهایت منجر به کوری به دلیل از دست دادن گیرنده های نوری در پشت چشم می شود. PRA را می توان سالها قبل از اینکه سگ علائم نابینایی را نشان دهد شناسایی کرد. خوشبختانه سگ ها می توانند از حواس دیگر خود برای جبران نابینایی خود استفاده کنند و سگ کور می تواند زندگی کامل و شادی داشته باشد. پرورش دهندگان معتبر استرالیایی سالانه چشم سگ های خود را توسط چشم پزشک دامپزشکی تایید می کنند و سگ های مبتلا به این بیماری را پرورش نمی دهند.
• آب مروارید: آب مروارید کدر شدن عدسی چشم است که بینایی را با مشکل مواجه می کند. چشم(های) سگ شما ظاهری ابری خواهد داشت. آب مروارید معمولا در سنین بالا ایجاد می شود و گاهی اوقات می توان آن را با جراحی برای بهبود بینایی سگ برداشت.
• دیستاشیا: این وضعیت زمانی رخ می دهد که یک ردیف مژه اضافی (معروف به دیستیا) روی غده چربی در چشم سگ رشد کرده و در امتداد لبه پلک بیرون بزند. این باعث تحریک چشم‌ها می‌شود، و ممکن است متوجه شوید که استرالیایی‌تان چروک می‌کند یا چشم‌هایش را می‌مالد. درمان چشم بلاستوما با انجماد مژه های اضافی با نیتروژن مایع و برداشتن آنها از طریق جراحی انجام می شود. این نوع جراحی کرایوسرجری نامیده می شود و تحت بیهوشی عمومی انجام می شود.
• ناهنجاری چشم Collie (CEA): ناهنجاری چشم Collie یک بیماری ژنتیکی است که می تواند در برخی از سگ ها منجر به نابینایی شود. این معمولا زمانی اتفاق می افتد که سگ دو ساله است و توسط چشم پزشک دامپزشک تشخیص داده می شود. هیچ درمانی برای CEA وجود ندارد، اما همانطور که در بالا ذکر شد، سگ های کور می توانند با استفاده از حواس دیگر خود به خوبی حرکت کنند. مهم است که به یاد داشته باشید که این بیماری یک اختلال ارثی است و اگر توله سگ شما از این بیماری رنج می برد، باید به پرورش دهنده شما اطلاع داده شود. همچنین مهم است که سگ خود را عقیم یا عقیم کنید تا از انتقال این ژن به نسل جدیدی از توله ها جلوگیری شود.
• غشای مردمک ماندگار (PPM): غشای مردمک پایدار رشته‌هایی از بافت در چشم هستند، بقایای غشای جنینی که عدسی‌های چشم را قبل از تولد تغذیه می‌کنند. انها معمولاً در 4 یا 5 هفتگی توله سگ ناپدید می شوند، اما گاهی اوقات باقی می مانند. این رشته ها می توانند از عنبیه به عنبیه، عنبیه به عدسی، یا قرنیه به عنبیه کشیده شوند و گاهی اوقات در محفظه قدامی (جلو) چشم یافت می شوند. برای بسیاری از سگ ها، رشته ها هیچ مشکلی ایجاد نمی کنند و به طور کلی تا 8 هفتگی از بین می روند. اگر رشته ها شکسته نشوند، می توانند منجر به آب مروارید یا ایجاد کدورت قرنیه شوند. قطره های چشمی تجویز شده توسط دامپزشک می تواند به تجزیه آنها کمک کند.
• کم کاری تیروئید: کم کاری تیروئید سطح پایین غیر طبیعی هورمونی است که توسط غده تیروئید تولید می شود. نشانه خفیف این بیماری ممکن است ناباروری باشد. علائم بارزتر عبارتند از چاقی، کسلی ذهنی، بی حالی، افتادگی چشم، سطح انرژی پایین و چرخه گرمای نامنظم. خز سگ درشت و شکننده می شود و شروع به ریزش می کند، در حالی که پوست سفت و تیره می شود. کم کاری تیروئید را می توان با داروهای روزانه درمان کرد، که باید در طول زندگی سگ ادامه یابد. سگی که درمان روزانه تیروئید را دریافت می کند می تواند زندگی کامل و شادی داشته باشد.
• آلرژی: آلرژی یک بیماری شایع در سگ ها است. آلرژی به غذاهای خاص با حذف برخی غذاها از رژیم غذایی سگ تا زمانی که مقصر کشف شود، شناسایی و درمان می شود. آلرژی تماسی ناشی از واکنش به چیزی است که سگ را لمس می کند، مانند ملافه، پودر کک، شامپو سگ یا سایر مواد شیمیایی. آنها با شناسایی و حذف علت آلرژی درمان می شوند. آلرژی های استنشاقی توسط آلرژن های موجود در هوا مانند گرده، گرد و غبار و کپک ایجاد می شود. داروی مناسب برای آلرژی استنشاقی به شدت آلرژی بستگی دارد. عفونت گوش یکی از عوارض جانبی شایع آلرژی های استنشاقی است.
• حساسیت به دارو: حساسیت به برخی داروها معمولاً در نژادهای گله مانند استرالیایی شپرد و کولی دیده می شود. این بیماری در اثر جهش ژن مقاومت چند دارویی (MDR1) ایجاد می شود که گلیکوپروتئین P را تولید می کند. این پروتئین به عنوان یک پمپ برای حذف مواد سمی از بدن عمل می کند تا از اثرات مضر سموم جلوگیری کند. در سگ هایی که حساسیت دارویی نشان می دهند، آن ژن عمل نمی کند و در نتیجه سمیت ایجاد می کند. سگ های دارای این ژن جهش یافته می توانند به ایورمکتین، دارویی که معمولاً در محصولات ضد انگلی مانند پیشگیری کننده از کرم قلب و سایر داروها از جمله داروهای شیمی درمانی استفاده می شود، حساس باشند. علائم این حساسیت از لرزش، افسردگی، تشنج، ناهماهنگی، ترشح بیش از حد بزاق، کما و حتی مرگ متغیر است. هیچ درمان شناخته شده ای وجود ندارد، اما یک آزمایش ژنتیکی جدید می تواند سگ های دارای این ژن غیرفعال را شناسایی کند. تمام شپردهای استرالیایی باید غربالگری شوند.
• سرطان: سگ ها نیز مانند انسان ها می توانند به سرطان مبتلا شوند. انواع مختلفی از سرطان وجود دارد و موفقیت درمان برای هر مورد متفاوت است. برای برخی از انواع سرطان، تومورها با جراحی برداشته می‌شوند، برخی دیگر با شیمی‌درمانی درمان می‌شوند، و برخی هم از نظر جراحی و هم به‌صورت پزشکی درمان می‌شوند.
• شبکیه جدا شده: آسیب به صورت می تواند باعث جدا شدن شبکیه از بافت های حمایتی زیرین آن شود. جدا شدن شبکیه چشم می تواند منجر به اختلال بینایی یا حتی نابینایی شود. هیچ درمانی برای جدا شدن شبکیه چشم وجود ندارد، اما بسیاری از سگ ها زندگی کاملی با اختلالات بینایی دارند.

نگهداری از شپرد استرالیایی

اگر حیاط دارید، مطمئن شوید که یک حصار مطمئن نیز دارید که سگ شپرد استرالیایی شما نتواند زیر آن حفر کند یا از آن بپرد. حصار الکترونیکی زیرزمینی برای این نژاد کارساز نخواهد بود: تمایل استرالیایی برای بیرون آمدن و گله کردن چیزی بر هر اضطرابی که ممکن است در مورد شوکه شدن خفیف داشته باشد غلبه خواهد کرد. به همین دلیل، او را با یک قلاده راه بدهید، مگر اینکه بخواهید او را آموزش دهید تا در برابر اصرارهایش مقاومت کند.

شپرد استرالیایی شما به نیم ساعت تا یک ساعت فعالیت روزانه محرک مانند دویدن، بازی فریزبی، اطاعت یا تمرینات چابکی نیاز دارد. توله سگ ها به اندازه بزرگسالان به ورزش شدید نیاز ندارند و در واقع نباید اجازه دهید تا حداقل یک سالگی روی سطوح سخت مانند بتن بدود یا پرش های زیادی انجام دهد. می تواند به سیستم اسکلتی آنها که هنوز در حال رشد است فشار بیاورد و در آینده باعث مشکلات مفصلی شود.

عادت شپرد های استرالیایی به پاس کردن و تعقیب کردن برای گله داری گوسفندان بسیار عالی است، اما زمانی که در مورد انسان ها و سایر حیوانات اهلی اعمال شود، رفتار بدی به حساب می آید. کلاس‌های اطاعت می‌توانند به شما کمک کنند تا رفتار گله‌داری استرالیایی خود را مهار کنید، و همچنین به رفع نیاز او به تحریک ذهنی و کار کمک می‌کند.

استرالیایی ها به روش های آموزشی که از تقویت مثبت استفاده می کنند پاداش هایی مانند تمجید، اسباب بازی و غذا به خوبی پاسخ می دهند و معمولاً از گرفتن دستورات مربی خود خوشحال می شوند. آنها فقط می خواهند بدانند چه کسی مسئول است تا بتوانند کار خوبی برای آنها انجام دهند.

تغذیه سگ شپرد استرالیایی

مقدار توصیه شده روزانه: 1.5 تا 2.5 فنجان غذای خشک با کیفیت بالا در دو وعده تقسیم می شود. توجه: اینکه سگ بالغ شما چقدر غذا می خورد به اندازه، سن، هیکل، متابولیسم و ​​سطح فعالیت بستگی دارد. سگ‌ها مانند انسان‌ها فردی هستند و همه آنها به یک اندازه به غذا نیاز ندارند. یک سگ بسیار فعال به غذایی بیش از یک سیب زمینی که روی مبل است نیاز دارد. کیفیت غذای سگی که خریداری می کنید نیز تفاوت دارد، هرچه غذای سگ بهتر باشد، به تغذیه سگ شما کمک می کند و کمتر نیاز به تکان دادن در کاسه سگ دارید.

رنگ و مراقبت موی استرالیایی شپرد

شپرد استرالیایی مویی با قد متوسط ​​و ضد آب دارد تا در باران و برف راحت باشد. استرالیایی ها در آب و هوای سرد دارای پوشش سنگین تری نسبت به مناطق آفتابی هستند. موهای صاف یا موج دار بدن را می پوشاند، با موهای کوتاه و ظریف روی سر، گوش ها، جلوی پاهای جلویی و زیر پاشنه پا (در اصطلاح سگ ها به نام هاک معروف است). پرهای متوسط ​​یا حاشیه ای از موهای بلندتر، پشت پاهای جلویی و ثنایا را می پوشاند.

روی گردن و سینه موهای بلند و فراوان به خصوص در مردان پرپشت و پرپشت وجود دارد. شپرد استرالیایی در چندین رنگ وجود دارد: مرلی آبی، مرلی قرمز، قرمز، سه رنگ (سفید، سیاه و خرمایی) و سیاه. موی مرل دارای مخلوطی از لکه های تیره در زمینه روشن است، بنابراین سگ مرل آبی دارای لکه های سیاه روی خاکستری است و سگ مرل قرمز دارای لکه های قرمز روی بژ است. مرل ها با افزایش سن تمایل به تیره شدن دارند. اگر می‌پرسید آیا شپرد استرالیایی موها هایش می‌ریزد، پاسخ مثبت است.

این نژاد در طول سال ریزش مو دارد، اما بیشتر در طول بهار که پوشش زمستانی خود را از دست می دهد. برای جلوگیری از ریزش، موی استرالیایی خود را هر هفته و شاید بیشتر در طول فصل ریزش برس بزنید. قبل از برس زدن، مو را با نرم کننده موی سگ رقیق شده در آب بمالید تا گره ها باز شود. در مرحله بعد، با استفاده از یک برس نرم، در جهت رشد موها ضربه بزنید و مطمئن شوید که به کل پوست می‌رسد  آن را فقط به بالای مو نکشید. چنگک پایینی نیز برای از بین بردن موهای زائد مفید است.

شپم پشت گوش رایج است. ممکن است لازم باشد آنها را با یک شانه جداکننده کار کنید. می توانید این ابزارهای نظافت حیوانات خانگی را در یک فروشگاه لوازم خانگی خوب پیدا کنید. اگر او را برس بکشید، استرالیایی شما فقط باید زمانی که کثیف است حمام شود، که احتمالاً چند بار در سال بیشتر نخواهد بود. از شامپوی طراحی شده برای سگ استفاده کنید تا پوست و موی او خشک نشود. جلسات نظافت زمان خوبی برای بررسی وضعیت عمومی سگ شماست.

قبل از برس زدن، سگ خود را برای هر گونه زخم، جوش، پوست خشک یا علائم عفونت مانند التهاب یا درد بررسی کنید. چشمان سگ شپرد استرالیایی را از نظر ترشحات چسبنده و گوش های شپرد استرالیایی را از نظر وجود اجسام خارجی مانند برآمدگی یا گره بررسی کنید. مو باید براق به نظر برسد، نه کدر. یک موی کدر می تواند نشان دهنده نیاز به رژیم غذایی بهتر یا نظافت مکرر باشد.

برای جلوگیری از ترک های دردناک ناخن ها را مرتباً کوتاه کنید. اگر صدای کلیک کردن ناخن ها روی زمین را می شنوید به این معنی است که آنها خیلی بلند هستند. همچنین ممکن است بخواهید با کوتاه کردن موهای اطراف گوش، پاهای بین انگشتان پا و اطراف دم، استرالیایی خود را مرتب نگه دارید. اگر از دست زدن به هر چیزی غیر از اصول اولیه می‌ترسید، یک آرایشگر حرفه ای را امتحان کنید.

رفتار شپرد استرالیایی با بچه ها و حیوانات خانگی دیگر

شپرد استرالیایی سگ گله است. بسیاری کودکان را بخشی از “بسته” خود می دانند، بنابراین شما باید به استرالیایی خود بیاموزید که تعقیب و گاز گرفتن کودکان در گله آنها مجاز نیست. وقتی استرالیایی ها این درس را یاد می گیرند، همراهان خوبی برای خانواده های دارای فرزند می شوند. همیشه به کودکان بیاموزید که چگونه به سگ ها نزدیک شوند و آنها را لمس کنند و همیشه بر هر گونه تعامل بین سگ ها و کودکان خردسال نظارت داشته باشید تا از گاز گرفتن یا کشیدن گوش یا دم توسط هر یک از طرفین جلوگیری کنید.

به کودک خود بیاموزید که هرگز به سگی که در حال غذا خوردن یا خواب است نزدیک نشود یا سعی کند غذای سگ را بگیرد. هیچ سگی، مهم نیست که چقدر رفتار دوستانه داشته باشد، هرگز نباید بدون مراقبت با کودک رها شود. آنها همچنین می توانند با حیوانات خانگی دیگر کنار بیایند، اگرچه ممکن است سعی کنند آنها را نوازش کنند. این ممکن است خوب پیش نرود، به خصوص در مورد گربه ها. وقتی حیوانات خانگی دیگری در اطراف هستند مراقب استرالیایی خود باشید تا بداند آنها اعضای گروه او نیستند.