دیسپلازی هیپ دو کلمه‌ای است که صاحبان سگ‌های نژاد بزرگ و غول‌پیکر را می‌ترساند، اما حقیقت این است که دیسپلازی هیپ در سگ‌ها می‌تواند در هر اندازه یا نژادی رخ دهد. این وضعیت دردناک می‌تواند به طور قابل توجهی کیفیت زندگی سگ را کاهش دهد و مشاهده آن برای صاحبان سخت باشد. خبر خوب این است که با قبول مسئولیت‌های صحیح نگهداری از سگ و آگاهی از شرایط بالقوه سلامتی مانند دیسپلازی مفصل ران، می‌توانید راحتی سگ خود را حفظ کنید.
بیاموزید که همه صاحبان سگ باید چه چیزهایی را درباره دیسپلازی هیپ بدانند، از جمله علائم، گزینه‌های درمانی و اقدامات پیشگیرانه‌ای که می‌توانید برای حفظ سلامت، خوشحالی و فعالیت سگ خود انجام دهید.
بیماری دیسپلازی هیج ممکن است در نژاد های سگ ژرمن، سگ چاوچاو، و سگ سرابی رخ دهد.
دیسپلازی هیپ در سگ‌ها چیست؟
دیسپلازی مفصل ران یک وضعیت شایع اسکلتی است که اغلب در سگ‌های نژاد بزرگ یا غول‌پیکر دیده می‌شود، اگرچه ممکن است در نژادهای کوچک‌تر نیز رخ دهد. برای درک چگونگی این وضعیت، صاحبان سگ‌ها باید ابتدا با آناتومی پایه مفصل ران آشنا شوند.
مفصل ران به عنوان یک توپ و سوکت عمل می‌کند. در سگ‌هایی که دیسپلازی هیپ دارند، توپ و سوکت به درستی جای نمی‌گیرند یا به درستی توسعه نمی‌یابند. بنابراین، به جای اینکه به طور نرم و روان حرکت کنند، به هم می‌سایند و می‌خراشند. این امر منجر به تخریب تدریجی و در نهایت از دست رفتن عملکرد مفصل می‌شود.
چه عواملی باعث دیسپلازی مفصل ران در سگ‌ها می‌شود؟
چندین عامل باعث توسعه دیسپلازی هیپ در سگ‌ها می‌شود، که از ژنتیک آغاز می‌شود. دیسپلازی هیپ ارثی است و به ویژه در سگ‌های بزرگتر مانند گریت دین، سن برنارد، لابرادور رتریور و ژرمن شپرد شایع است. عواملی مانند نرخ رشد بیش از حد، نوع تمرینات، وزن نامناسب و تغذیه نامتعادل می‌توانند این پیش‌زمینه ژنتیکی را تشدید کنند.
برخی از توله‌ها نیازهای تغذیه‌ای ویژه‌ای دارند و نیاز به غذای مخصوصی دارند که برای توله‌های نژاد بزرگ تهیه شده است. این غذاها به جلوگیری از رشد بیش از حد کمک می‌کنند، که می‌تواند به اختلالات اسکلتی مانند دیسپلازی هیپ، به همراه دیسپلازی آرنج و سایر شرایط مفصلی منجر شود. کاهش سرعت رشد این نژادها اجازه می‌دهد که مفاصل آنها بدون ایجاد فشار زیاد بر روی آنها توسعه یابند و به جلوگیری از مشکلات در آینده کمک می‌کند.
تغذیه نامناسب نیز می‌تواند بر احتمال توسعه دیسپلازی هیپ در سگ‌ها تأثیر بگذارد، همانطور که دادن تمرین بیش از حد یا خیلی کم به سگ می‌تواند این احتمال را افزایش دهد. چاقی فشار زیادی بر مفاصل سگ وارد می‌کند که می‌تواند شرایط موجودی مانند دیسپلازی هیپ را تشدید کرده یا حتی باعث دیسپلازی مفصل ران شود. با دامپزشک خود در مورد بهترین رژیم غذایی برای سگتان و میزان مناسب تمرینات روزانه که سگ شما نیاز دارد تا در شرایط فیزیکی خوب بماند، مشورت کنید.
گلوکوزامین برای سگ‌های مبتلا به بیماری مفصلی
غذاهای مخصوص نژادهای بزرگ سگ معمولاً حاوی مکمل‌های مفصلی مانند گلوکوزامین هستند. اگر دامپزشک شما سگتان را با آرتروز تشخیص دهد، احتمالاً گلوکوزامین بخشی از یک برنامه درمانی جامع خواهد بود. آنها احتمالاً یک مکمل جویدنی با دوز دامپزشکی از گلوکوزامین و کندرویتین را توصیه خواهند کرد.
همچنین می‌توانید مکمل‌هایی با این ترکیبات را برای سگ‌هایی که ممکن است در آینده به آرتروز و دیسپلازی هیپ مبتلا شوند، خریداری کنید. مکمل‌های مفصلی اغلب به عنوان یک مداخله اولیه و در طول پیشرفت آرتروز استفاده می‌شوند، زیرا برای استفاده طولانی مدت در اکثر بیماران ایمن هستند. اگرچه تحقیقات هنوز محدود است، این مکمل‌ها ممکن است به کاهش علائم دیسپلازی مفصل ران کمک کنند.
علائم دیسپلازی مفصل ران در سگ‌ها
برخی از سگ‌ها از سن چهار ماهگی شروع به نشان دادن علائم دیسپلازی مفصل ران می‌کنند. دیگران ممکن است با افزایش سن و به همراه استئوآرتریت به آن مبتلا شوند. در هر دو مورد، تعدادی از علائم وجود دارد که صاحبان سگ‌ها باید با آنها آشنا باشند. این علائم ممکن است بسته به شدت بیماری، میزان التهاب، درجه‌ی شلی در مفصل و مدت زمان ابتلا به دیسپلازی مفصل ران متفاوت باشند.
- کاهش فعالیت
- کاهش دامنه حرکتی
- دشواری یا عدم تمایل به بلند شدن، پریدن، دویدن یا بالا رفتن از پله‌ها
- لنگی در ناحیه پشت
- راه رفتن به صورت تاب دادن یا “خرگوش پریدن”
- صدای سایش در مفصل هنگام حرکت
- از دست دادن حجم عضلات ران
- بزرگ شدن قابل توجه عضلات شانه به دلیل جبران ضعف ناحیه پشت
- درد
- سفتی یا لنگیدن
تشخیص دیسپلازی مفصل ران در سگ‌ها
در معاینه دوره‌ای سگ شما، دامپزشک یک معاینه فیزیکی انجام خواهد داد. گاهی اوقات این معاینه کافی است تا دامپزشک به دیسپلازی مفصل ران مشکوک شود. در موارد دیگر، این صاحبان هستند که باید دامپزشکان را مطلع کنند که سگ‌هایشان دچار ناراحتی شده‌اند.
یکی از اولین کارهایی که دامپزشک ممکن است انجام دهد، حرکت دادن پاهای عقب سگ شما برای آزمایش شلی مفصل است. او احتمالاً هر گونه سایش، درد یا کاهش دامنه حرکتی را بررسی خواهد کرد. معاینه فیزیکی سگ شما ممکن است شامل آزمایش خون نیز باشد، زیرا التهاب ناشی از بیماری مفصلی می‌تواند در شمارش کامل خون نشان داده شود. دامپزشک شما همچنین به یک تاریخچه از سلامت و علائم سگ شما، هرگونه حادثه یا آسیبی که ممکن است به این علائم منجر شده باشد، و هر اطلاعاتی که درباره نژاد سگ خود دارید، نیاز خواهد داشت.
تشخیص قطعی معمولاً با رادیوگرافی یا اشعه ایکس صورت می‌گیرد. دامپزشک شما رادیوگرافی از مفاصل ران سگ شما می‌گیرد تا درجه و شدت دیسپلازی مفصل ران را تعیین کند. این تصاویر به تعیین بهترین روش درمان برای سگ شما کمک می‌کند.
درمان دیسپلازی مفصل ران در سگ‌ها
گزینه‌های درمانی متعددی برای دیسپلازی هیپ در سگ‌ها وجود دارد که از تغییرات سبک زندگی تا جراحی متنوع است. اگر دیسپلازی هیپ سگ شما شدید نباشد یا اگر سگ شما به دلایل پزشکی یا مالی کاندید مناسبی برای جراحی نباشد، دامپزشک ممکن است روش‌های غیرجراحی را توصیه کند. بسته به وضعیت سگ شما، دامپزشک ممکن است موارد زیر را پیشنهاد دهد:
- کاهش وزن برای کاهش فشار بر روی مفاصل ران
- محدود کردن تمرینات، به ویژه بر روی سطوح سخت
- فیزیوتراپی
- مکمل‌های مفصلی
- داروهای ضد التهابی (داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی، کورتیکواستروئیدها)
- تعدیل‌کننده‌های مایع مفصلی
اگر سگ شما مورد خوبی برای جراحی باشد، گزینه‌های بیشتری وجود دارد. در حالی که استراتژی‌های جراحی متعددی وجود دارد، رایج‌ترین جراحی‌هایی که دامپزشکان برای درمان دیسپلازی هیپ در سگ‌ها استفاده می‌کنند عبارتند از:
- استئوتومی لگنی دوگانه یا سه‌گانه (DPO/TPO)
- استئکتومی سر فمور (FHO)
- تعویض کامل مفصل ران (THR)
جراحی DPO/TPO
جراحی DPO/TPO معمولاً در سگ‌های جوان کمتر از ۱۰ ماه انجام می‌شود. در این جراحی، عملکرد مفصل توپ و سوکت با قطع انتخابی استخوان لگن و چرخاندن قسمت‌ها بهبود می‌یابد.
جراحی FHO
جراحی FHO می‌تواند بر روی سگ‌های جوان و بالغ انجام شود. این جراحی شامل قطع سر فمور، یا “توپ” مفصل ران است. این عمل منجر به ایجاد یک مفصل “کاذب” توسط بدن می‌شود که ناراحتی مرتبط با دیسپلازی مفصل ران را کاهش می‌دهد. در حالی که FHO عملکرد طبیعی مفصل ران را بازسازی نمی‌کند، می‌تواند یک استراتژی موفق برای مدیریت درد باشد.
جراحی THR
موثرترین درمان جراحی برای دیسپلازی هیپ در سگ‌ها، تعویض کامل مفصل ران است. جراح کل مفصل را با ایمپلنت‌های فلزی و پلاستیکی جایگزین می‌کند. این عمل، عملکرد مفصل ران را به محدوده‌ای طبیعی‌تر بازمی‌گرداند و بیشتر ناراحتی‌های مرتبط با دیسپلازی مفصل ران را از بین می‌برد.
جلوگیری از دیسپلازی هیپ در سگ‌ها
همه موارد دیسپلازی مفصل ران قابل پیشگیری نیستند. با این حال، تعدادی از اقداماتی وجود دارد که می‌توانید برای کاهش خطر ابتلا سگتان به این بیماری انجام دهید. حفظ سیستم اسکلتی سگ شما باید از جوانی او شروع شود. تغذیه مناسب برای توله شما، او را در مسیر توسعه استخوان و مفصل سالم قرار می‌دهد و کمک می‌کند تا رشد بیش از حد که منجر به بیماری می‌شود، جلوگیری شود.
با رشد سگ شما، ارائه سطوح مناسب تمرین و رژیم غذایی سالم برای سگ، چاقی را که یکی از عوامل اصلی موجب دیسپلازی هیپ است، جلوگیری خواهد کرد. همچنین، چاقی موجب بروز مشکلات سلامتی دیگری در سگ‌ها می‌شود، بنابراین از دادن غذاهای باقیمانده از سفره و غذاهای چرب اجتناب کنید.
به عنوان یک صاحب سگ جدید، تحقیقاتی در مورد نژاد انتخابی خود انجام دهید. یک پرورش‌دهنده مسئول را پیدا کنید که مورد مطالعات سلامت مناسبی را انجام دهد، مانند رادیوگرافی برای دیسپلازی هیپ و موارد دیگر.
بهترین روشی که پرورش‌دهندگان می‌توانند برای جلوگیری از دیسپلازی هیپ ارثی عمل کنند، انجام آزمون‌های سلامتی برای سگ‌های تولیدی‌شان برای این بیماری است. آزمایش سلامتی انجمن ارتوپدی برای حیوانات (OFA) می‌تواند به پرورش‌دهندگان کمک کند تا وضعیت مفاصل ران سگ‌هایشان را تعیین کنند، تضمین کنند که فقط سگ‌هایی با مفصل‌های ران معمول یا بالاتر را تولید کنند.
پیش‌بینی برای سگ‌های مبتلا به دیسپلازی مفصل ران
سگ‌های مبتلا به دیسپلازی هیپ اغلب زندگی‌های طولانی و پر محتوا دارند، به ویژه با درمان. اگر فکر می‌کنید که سگ شما ممکن است تحت تأثیر قرار گرفته باشد، با دامپزشک خود صحبت کنید. گزینه‌های درمانی و تغییراتی که می‌توانید در سبک زندگی انجام دهید تا سگ شما تا پیری راحت باشد، بحث شوند.
