معرفی نژاد سگ ماستیف

سگ‌های ماستیف یکی از نژادهای باستانی و پرقدرت سگ‌ها هستند که به دلیل ظاهر قوی و عضلانی‌شان شناخته می‌شوند. این نژادها که در سراسر جهان به‌ویژه اروپا، آسیا و آفریقا رایج هستند، به خاطر شجاعت، وفاداری و توانایی‌های بالای نگهبانی و محافظتی‌شان معروف‌اند. ماستیف‌ها معمولا جثه‌ای بزرگ، سری پهن و عضلاتی قدرتمند دارند و از نظر شخصیت اغلب آرام، مهربان با اعضای خانواده و در عین حال محافظ سرسخت هستند. با این حال، نیازمند تمرین‌های منظم و آموزش‌های صحیح هستند تا بتوانند به سگ‌هایی متعادل و مطیع تبدیل شوند.

نژادهای ماستیف

• ماستیف انگلیسی: یکی از بزرگترین نژادهای سگ است. وزن نرهای این نژاد بین ۷۲ تا ۱۰۴ کیلوگرم می‌باشد.
• ماستیف نئوپولیتن: این نژاد ایتالیایی دارای پوستی بزرگ و شل و چین‌های سنگین روی صورت و بدن است. طبیعتی محافظ دارد و به عنوان سگ‌های نگهبان مورد استفاده قرار می‌گرفته است. این سگ‌ها عضلانی هستند و وزن نرهای آن‌ها بین ۵۰ تا ۶۸ کیلوگرم است.
• بول ماستیف: این نژاد در انگلستان توسعه یافته و وظیفه محافظت از املاک و دستگیری شکارچیان غیرمجاز را داشته است. بول ماستیف ترکیبی از ماستیف انگلیسی و بولداگ است. این نژاد به وفاداری و غرایز محافظتی خود شناخته می‌شود و سگ‌هایی بزرگ و قدرتمند هستند. وزن نرهای این نژاد حدود ۴۵ تا ۵۹ کیلوگرم است.
• ماستیف تبتی: منشأ این نژاد باستانی از تبت است و ظاهری شگفت‌انگیز و طبیعتی محافظ دارد. آن‌ها دارای پوششی ضخیم و دولایه هستند که از آن‌ها در برابر شرایط سخت آب و هوایی محافظت می‌کند. این سگ‌ها مستقل و با اراده قوی هستند. وزن نرهای این نژاد بین ۴۱ تا ۶۸ کیلوگرم می‌باشد.
• دوگو دو بوردو: این نژاد از فرانسه است و به نام ماستیف بوردو یا ماستیف فرانسوی نیز شناخته می‌شود. دوگو دو بوردو دارای بدنی بزرگ و عضلانی و چهره‌ای چین‌دار و مشخص است. وزن نرهای این نژاد معمولاً بین ۵۰ تا ۶۶ کیلوگرم می‌باشد.
• ماستیف برزیلی (فیلا برزیلیرو): فیلا برزیلیروها دارای غریزه شکار قوی و طبیعتی محافظتی هستند. این سگ‌ها بزرگ و ورزشکار بوده و وزن نرهای آن‌ها بین ۵۰ تا ۹۰ کیلوگرم است.

نگاه کلی به ماستیف

وقتی برای اولین بار این سگ را می‌بینید، کلمه “عظیم” به ذهن می‌رسد. شاید نژادهای دیگری از نظر ارتفاع با ماستیف برابری کنند یا به آن نزدیک باشند، اما ماستیف از همه آن‌ها سنگین‌تر است. این نژاد به عنوان بزرگترین نژاد سگ در جهان شناخته می‌شود و وزن آن‌ها می‌تواند به بیش از ۱۰۰ کیلوگرم برسد. یک ماستیف به نام زوربا که در کتاب رکوردهای گینس سال ۱۹۸۹ ثبت شده، وزنی برابر با ۱۴۷ کیلوگرم داشته است.

با اینکه اندازه ماستیف آن را ترسناک جلوه می‌دهد، خلق‌وخوی این نژاد به عنوان سگی آرام و خوش‌رفتار شناخته می‌شود. اما اگر خطری خانواده‌اش را تهدید کند، بدون تردید از آن‌ها محافظت خواهد کرد. ماستیف‌ها که گاهی ماستیف انگلیسی قدیمی نیز نامیده می‌شوند، نام خود را از واژه لاتین “mansuetude” به معنای “رام” یا “اهلی” گرفته‌اند.

این واژه لاتین در طول زمان از طریق زبان‌های فرانسوی قدیمی و انگلیسی میانه به واژه “ماستیف” تبدیل شده که اولین بار در یک متن قبل از سال ۱۳۸۷ میلادی ثبت شده است. این نژاد از روزگاری که در جنگ‌ها می‌جنگید یا در برابر شیرها و حیوانات وحشی دیگر قرار می‌گرفت، مسیر طولانی‌ای پیموده است. مهربان، باوقار و شجاع، ماستیف‌ها در دوره تولگی مثل هر نژاد دیگری شیطنت دارند، اما در بزرگسالی به سگی آرام و دوستدار معاشرت با انسان تبدیل می‌شوند.

ماستیف‌ها عاشق کودکان هستند، هرچند توله‌هایشان ممکن است به طور ناخواسته با برخوردشان آن‌ها را به زمین بیاندازند. با ورزش کافی، ماستیف‌ها می‌توانند در هر محیطی، از آپارتمان‌های شهری تا خانه‌های بزرگ روستایی، به خوبی زندگی کنند. اگر فکر می‌کنید که ماستیف یک سگ بیرونی است، بهتر است تجدید نظر کنید. آن‌ها راحتی خانه و حضور خانواده‌شان را ترجیح می‌دهند و حتی سعی می‌کنند نقش یک سگ خانگی را بازی کنند. اگر آن‌ها را تنها بگذارید، ممکن است افسرده یا مخرب شوند که هیچ‌کدام نتیجه خوبی ندارد.

نکات مهم

اندازه‌ چشمگیر: ماستیف‌های انگلیسی یکی از بزرگترین نژادهای سگ هستند که با جثه‌ای با ابهت و باشکوه، توجه هر کسی را جلب می‌کنند.

ریشه‌های تاریخی: منشأ ماستیف‌های انگلیسی به سگ‌های جنگی مولوسیایی یونان باستان برمی‌گردد. آن‌ها در دوران امپراتوری روم در جنگ‌ها خدمت می‌کردند و تاریخچه‌ای غنی دارند.

غول‌های مهربان: با وجود نقش تاریخی‌شان به عنوان نگهبان و جنگجو، ماستیف‌های انگلیسی به خاطر طبیعت مهربان و محبت‌آمیز خود شناخته می‌شوند و به “غول‌های مهربان” شهرت دارند.

همراهان وفادار: ماستیف‌های انگلیسی به شدت به خانواده‌های خود وفادار هستند و به همین دلیل همراهان و محافظانی فوق‌العاده برای خانواده محسوب می‌شوند.

خلق‌و‌خوی آرام: با اینکه اندازه آن‌ها ممکن است ترسناک به نظر برسد، این سگ‌ها اغلب رفتاری آرام و دوستانه از خود نشان می‌دهند.

اهمیت تربیت: تربیت و اجتماعی‌سازی مناسب برای اطمینان از اینکه طبیعت مهربان آن‌ها به درستی هدایت شود ضروری است تا به اعضای خوش‌رفتار خانواده تبدیل شوند.

حضور منحصر‌به‌فرد: ترکیب قدرت، اهمیت تاریخی و خلق‌وخوی ملایم این سگ‌ها به ماستیف انگلیسی حضوری منحصر‌به‌فرد و جذاب در میان نژادهای سگ می‌بخشد.

تاریخچه ماستیف ها

ماستیف از یکی از قدیمی‌ترین انواع سگ‌ها به نام “مولوسر” منشأ می‌گیرد که احتمالاً در کوه‌های آسیا، شاید در تبت یا شمال هند، پدید آمده است. مولوسرها بدنی محکم با استخوان‌های سنگین، پوزه کوتاه، گردنی عضلانی و گوش‌های آویزان داشتند. این سگ‌ها احتمالاً برای محافظت از گله‌ها در برابر شکارچیان در گذرگاه‌های سرد و کوهستانی استفاده می‌شدند.

نژاد ماستیف و ماستیف تبتی، سنت برنارد، روتوایلر، دوگو دو بوردو و بسیاری از نژادهای مدرن دیگر از تبار این مولوسرها هستند. تصاویر سگ‌هایی از نوع ماستیف در طول تاریخ در تمدن‌های مصر، بابل و یونان باستان دیده می‌شود. باستان‌شناسان در کاوش‌های قصر آشوربانیپال، پادشاه بابل، نقش برجسته‌هایی از سگی به سبک ماستیف که در حال مبارزه با شیرها است کشف کردند که به قرن هفتم قبل از میلاد (بیش از ۲۵۰۰ سال پیش) بازمی‌گردد. سگ‌های نوع ماستیف در طول هزاران سال به عنوان نگهبان، سگ جنگی و همچنین برای سرگرمی مورد استفاده قرار می‌گرفتند و در برابر شیرها و دیگر حیوانات وحشی به مبارزه می‌پرداختند. این سگ‌ها با ارتش‌ها به سراسر جهان شناخته شده سفر می‌کردند یا توسط تاجران منتقل می‌شدند.

هر جا که رفتند، به دلیل اندازه و شجاعتشان مورد توجه قرار گرفتند. گفته می‌شود که قوبلای‌خان صاحب یک کندوی ۵۰۰۰ ماستیف بوده که برای شکار و جنگ استفاده می‌شده است. هنگامی که هانیبال از آلپ عبور کرد، سگ‌های جنگی آموزش‌دیده ماستیف همراهش بودند. در این سفر، سگ‌های جنگی با سگ‌های محلی جفت‌گیری کردند و نسل آن‌ها پایه‌ای برای نژادهایی مانند سنت برنارد و روتوایلر شد. حتی پاگ نیز که به عنوان ماستیفی مینیاتوری توصیف می‌شود، می‌تواند ادعای میراث مولوسر را داشته باشد.

این سگ‌های عظیم در انگلستان از املاک محافظت می‌کردند و نژاد مدرن ماستیف در آنجا توسعه یافت و شب‌ها اطراف املاک گشت می‌زدند. لایم هال به خاطر نژاد ماستیف‌های خود که از قرن ۱۵ تا اوایل قرن ۲۰ پرورش می‌یافتند و نقشی در نجات این نژاد از انقراض داشتند، مشهور بود. نژاد ماستیف پس از سال ۱۸۳۵ تقریباً منقرض شد، زمانی که ورزش‌های خشن مانند مبارزه با خرس و گاو و سگ ممنوع شدند. با این حال، رشد نمایشگاه‌های سگ در اواسط قرن ۱۹ به احیای ماستیف کمک کرد.

این نژاد بار دیگر در طول جنگ‌های جهانی اول و دوم تقریباً منقرض شد، زیرا کمبود غذا تغذیه آن‌ها را غیرممکن کرده بود. اما یک جفت توله ماستیف که پس از جنگ جهانی دوم از کانادا وارد شدند، به احیای نژاد کمک کردند. احتمالاً ماستیف‌ها در دوران استعمار به ایالات متحده آمدند، اما تا سال ۱۸۷۹ که اولین باشگاه ماستیف تشکیل شد، به طور رسمی در آمریکا شناخته نشدند. باشگاه آمریکایی سگ‌شناسی (AKC) این نژاد را در سال ۱۸۸۵ به رسمیت شناخت و یک ماستیف به نام بیارد اولین ماستیفی بود که در این انجمن ثبت شد. باشگاه ماستیف آمریکا که در سال ۱۹۲۹ تشکیل شد، هنوز هم از این نژاد مراقبت می‌کند و تقریباً ۸۰ سال بعد همچنان فعال است. امروزه، طبیعت مهربان و اندازه بزرگ ماستیف‌ها آن‌ها را به همراهانی محبوب در سراسر جهان تبدیل کرده است.

سایز ماستیف

حداقل ارتفاع یک ماستیف نر در ناحیه شانه ۷۶ سانتی‌متر است؛ برای ماستیف ماده، این حداقل ارتفاع ۷۰ سانتی‌متر است. وزن آن‌ها معمولاً بین ۵۹ تا ۱۰۰ کیلوگرم یا بیشتر است. برخی سگ‌ها ممکن است کوچکتر یا بزرگتر از میانگین باشند.

شخصیت ماستیف

یک ماستیف مناسب باید ترکیبی از بزرگی و خوش‌اخلاقی، شجاعت و آرامش باشد. آن‌ها همیشه باوقار هستند و هرگز خجالتی یا تهاجمی نمی‌شوند. یک ماستیف خوب اجتماعی‌شده با غریبه‌های عادی با احتیاط مودبانه رفتار می‌کند، اما اگر خطری احساس کند، بین شما و هر چیزی که تهدید به نظر می‌رسد، قرار می‌گیرد.

در بیشتر مواقع نیازی به واکنش شدید نیست، اما اگر تهدید ادامه یابد، ماستیف واکنش خود را به‌تناسب شدت می‌بخشد. دزدهایی که آنقدر بی‌فکر یا بدشانس باشند که به خانه‌ای با ماستیف وارد شوند، تا زمانی که یکی از اعضای خانواده برای تماس با پلیس برسد، خود را در گوشه‌ای گرفتار می‌بینند. ماستیف‌ها همچنین از درگیری بین اعضای خانواده خوششان نمی‌آید و در میان همسران دعواکننده یا والدینی که در حال تنبیه کودک هستند، قرار می‌گیرند. اگرچه از بیرون ظاهر سختی دارند، اما ماستیف سگی حساس است که در صورت رفتار نادرست ممکن است خجالتی، ترسو یا تهاجمی شود.

هرگز با ماستیف خود به‌صورت خشن رفتار نکنید و اجازه ندهید کسی، از جمله کودکان، با او بدرفتاری کند. خلق‌وخو تحت تأثیر عوامل مختلفی از جمله وراثت، آموزش و اجتماعی‌شدن است. توله‌سگ‌هایی با خلق‌وخوی خوب، کنجکاو و بازیگوش هستند و تمایل دارند به سمت مردم بیایند و در آغوش گرفته شوند. اگر گزینه‌ای دارید، توله‌ای را انتخاب کنید که در میان دیگران میانه‌رو است؛ نه آنکه هم‌لانه‌هایش را می‌زند و نه آنکه در گوشه‌ای پنهان شده است.

اگر می‌توانید، حداقل یکی از والدین (معمولاً مادر در دسترس است) را ببینید تا مطمئن شوید که آن‌ها خلق‌وخوی خوبی دارند که شما با آن راحت هستید. دیدن خواهر و برادرها یا بستگان دیگر والدین نیز می‌تواند به شما کمک کند تا ارزیابی کنید که توله‌سگ در بزرگسالی چگونه خواهد بود. مثل هر سگی، ماستیف‌ها به اجتماعی‌شدن زودهنگام نیاز دارند–یعنی باید در دوران تولگی با افراد، مکان‌ها، صداها و تجربیات مختلف آشنا شوند.

اجتماعی‌شدن به شما اطمینان می‌دهد که توله‌سگ ماستیف شما به سگی خوب و متعادل تبدیل می‌شود. ثبت‌نام در کلاس مهدکودک توله‌سگ‌ها شروعی عالی است. دعوت منظم از مهمانان، بردن توله‌سگ به پارک‌ها و فروشگاه‌های شلوغ که ورود سگ‌ها را مجاز می‌دانند و پیاده‌روی‌های آرام برای ملاقات با همسایگان نیز به تقویت مهارت‌های اجتماعی آن‌ها کمک می‌کند.

سلامتی ماستیف

ماستیف‌ها به ‌طور کلی سالم هستند، اما مانند همه نژادها، مستعد برخی مشکلات سلامتی هستند. ممکن است همه ماستیف‌ها به این بیماری‌ها مبتلا نشوند، اما آگاهی از آن‌ها مهم است اگر قصد دارید این نژاد را انتخاب کنید. در اینجا چند بیماری رایج که باید به آن‌ها توجه کنید آورده شده است:

دیسپلازی مفصل ران: یک بیماری ارثی است که در آن استخوان ران به‌درستی در مفصل لگن قرار نمی‌گیرد. برخی سگ‌ها در یک یا هر دو پای عقبی درد و لنگی نشان می‌دهند، اما ممکن است هیچ نشانه‌ای از ناراحتی در سگی با دیسپلازی مفصل ران مشاهده نکنید. با گذشت زمان و پیرتر شدن سگ، ممکن است آرتروز ایجاد شود. دیسپلازی مفصل ران ارثی است، اما می‌تواند به دلیل عوامل محیطی مانند رشد سریع به علت رژیم غذایی پرکالری یا آسیب‌های ناشی از پریدن یا افتادن روی کف‌های لغزنده بدتر شود.

آتروفی پیشرونده شبکیه (PRA): این بیماری دژنراتیو چشم در نهایت باعث نابینایی به دلیل از دست دادن گیرنده‌های نوری در پشت چشم می‌شود. PRA سال‌ها قبل از اینکه سگ نشانه‌ای از نابینایی نشان دهد، قابل تشخیص است. خوشبختانه، سگ‌ها می‌توانند از حواس دیگرشان برای جبران نابینایی استفاده کنند و یک سگ نابینا می‌تواند زندگی کامل و شادی داشته باشد. فقط مراقب باشید که مرتباً مکان وسایل خانه را تغییر ندهید.

تشنج: تشنج می‌تواند دلایل متعددی داشته باشد، از جمله صرع و آسیب‌دیدگی. اغلب، این وضعیت با دارو قابل مدیریت است، هرچند درمان قطعی ندارد. یک سگ با مدیریت صحیح این بیماری می‌تواند زندگی سالم و کاملی داشته باشد.

سیستینوریا: سیستینوریا یک نقص کلیوی ارثی است. در سگ‌های مبتلا به سیستینوریا، کلیه‌ها قادر به فیلتر کردن اسید آمینه سیستین نیستند و آن را وارد ادرار می‌کنند. سیستین اغلب در کلیه یا مثانه به سنگ تبدیل می‌شود که باعث انسداد مجاری ادراری و التهاب دستگاه ادراری می‌شود. اگر سیستینوریا درمان نشود، انسداد می‌تواند مرگبار باشد. درمان معمولاً شامل دارویی است که از تشکیل سنگ جلوگیری می‌کند. این بیماری بیشتر در نرها دیده می‌شود و ممکن است سال‌ها طول بکشد تا علائم ظاهر شوند. تست DNA برای تعیین اینکه آیا یک ماستیف حامل استعداد ژنتیکی سیستینوریا است یا نه، در دسترس است.

پیچ‌خوردگی معده (نفخ): این وضعیت تهدیدکننده زندگی در سگ‌های بزرگ با قفسه سینه عمیق شایع است، به‌خصوص اگر یک وعده غذایی بزرگ در روز بخورند، سریع غذا بخورند، مقدار زیادی آب بنوشند یا بعد از غذا فعالیت شدید داشته باشند. نفخ زمانی رخ می‌دهد که معده با گاز یا هوا متورم شده و سپس می‌چرخد. سگ قادر به آروغ زدن یا استفراغ برای خلاص شدن از گاز اضافی در معده نیست و جریان خون به قلب مختل می‌شود. فشار خون پایین می‌آید و سگ دچار شوک می‌شود. بدون مراقبت فوری پزشکی، سگ ممکن است بمیرد. اگر شک دارید که سگ شما نفخ دارد، به دامپزشک مراجعه کنید.

سرطان: سگ‌ها مانند انسان‌ها می‌توانند به سرطان سگ مبتلا شوند. انواع مختلفی از سرطان وجود دارد و موفقیت درمان برای هر مورد متفاوت است. در برخی از انواع سرطان، تومورها جراحی می‌شوند، در حالی که دیگران با شیمی‌درمانی یا ترکیبی از جراحی و درمان‌های دارویی درمان می‌شوند. در ماستیف‌ها، سرطان استخوان (استئوسارکوما) رایج است. اولین نشانه استئوسارکوما لنگی است، اما برای تعیین اینکه آیا علت آن سرطان است یا نه، سگ نیاز به اشعه ایکس دارد. استئوسارکوما به‌طور تهاجمی درمان می‌شود و معمولاً شامل قطع عضو و شیمی‌درمانی است. با درمان، سگ‌ها می‌توانند از ۹ ماه تا دو سال یا بیشتر زندگی کنند. خوشبختانه، سگ‌ها به زندگی با سه پا به‌خوبی عادت می‌کنند و عوارض جانبی شیمی‌درمانی مانند تهوع و ریزش مو را مانند انسان‌ها تجربه نمی‌کنند.

اهمیت ماستیف

ماستیف‌ها سگ‌های خانگی هستند. آن‌ها می‌توانند به هر محیطی، چه شهری و چه روستایی، سازگار شوند، اما در خانه‌ای با حیاط محصور بهترین عملکرد را دارند. نیازهای ورزشی آن‌ها متوسط است. یک ماستیف بالغ با پیاده‌روی‌های روزانه ۲۰ تا ۳۰ دقیقه‌ای راضی می‌شود. به دلیل اندازه بزرگشان، آن‌ها همراهان خوبی برای دویدن نیستند.

آن‌ها به‌راحتی دچار گرمازدگی می‌شوند و مفاصلشان ممکن است از فشار ناشی از دویدن آسیب ببیند. بهتر است پیاده‌روی‌ها در صبح‌های خنک یا عصرها برنامه‌ریزی شوند. در طول روز، آب همراه داشته باشید تا در صورت گرم شدن، سگتان را خنک کنید. توله‌ها فعال‌تر هستند و نیاز به بازی آزاد در حیاط محصور دارند، اما تا زمانی که به بلوغ فیزیکی در ۱۸ ماهگی برسند، مهم است که از پریدن، پیاده‌روی‌های طولانی و ورزش‌های دیگری که ممکن است به استخوان‌ها، عضلات و تاندون‌هایشان آسیب بزند، جلوگیری کنید. اجازه دهید توله‌سگ‌ها با سرعت خودشان بازی کنند، راه بروند یا استراحت کنند.

پس از ۱۸ ماهگی، می‌توانید به تدریج مقدار ورزش آن‌ها را به سطح متوسط افزایش دهید. بدون توجه به سن، باید یاد بگیرید که علائم خستگی سگ خود را تشخیص دهید زیرا آن‌ها هرگز به شما نمی‌گویند که خسته شده‌اند؛ آن‌ها فقط می‌خواهند شما را خوشحال کنند.

این نژاد به‌راحتی آموزش می‌بیند، اما یک قفس می‌تواند به آن‌ها کمک کند تا کنترل مثانه و روده خود را یاد بگیرند. ماستیف بالغ شما دقیقاً به اندازه کافی بلند است که بتواند غذاها را از روی پیشخوان بردارد، بنابراین مواد غذایی را دور از دسترس قرار دهید. یک تکان از دم بلند و باریکشان می‌تواند میز قهوه‌خوری را خالی کند. ممکن است بخواهید اشیاء شکننده را جای دیگری بگذارید. ماستیف‌ها در هر سنی جویدن را دوست دارند و هر چیزی که بوی خوبی دارد یا جالب به نظر می‌رسد، می‌جوند.

سعی کنید به طور منظم به ماستیف خود بفهمانید که چه چیزی برای جویدن مناسب است و چه چیزی نیست. ممکن است آن‌ها همچنان صندلی راحتی شما را بخورند، اما اگر اسباب‌بازی‌های جویدنی زیادی برایشان فراهم کنید و به‌اندازه کافی ورزش کنند، کمتر احتمال دارد که این کار را انجام دهند. آموزش فرمان‌برداری برای این نژاد غول‌پیکر ضروری است. آن‌ها ممکن است مهربان باشند، اما یک ماستیف بالغ که آداب خوبی ندارد، غیرقابل کنترل خواهد بود.

ماستیف حساس به‌آسانی با تکنیک‌های تقویت مثبت مانند تحسین و تشویقی‌های غذایی آموزش می‌بیند. با کلاس‌های آموزش توله‌سگ شروع کنید و تا آموزش‌های پایه ادامه دهید تا اطمینان حاصل کنید که یک سگ مودب و اجتماعی دارید که در هر شرایطی واکنش مناسبی از خود نشان می‌دهد.

چین‌های پوست آن‌ها را روزانه تمیز کنید تا از عفونت‌های باکتریایی جلوگیری شود. آن‌ها را با یک دستمال مرطوب تمیز کرده و سپس به‌خوبی خشک کنید. همین کار را برای لب‌های بالایی آویزان آن‌ها (flews) بعد از هر وعده غذایی انجام دهید. دندان‌های ماستیف خود را حداقل دو یا سه بار در هفته مسواک بزنید تا پلاک و باکتری‌ها را از بین ببرید. مسواک زدن روزانه حتی بهتر است تا از بیماری لثه و بوی بد دهان جلوگیری شود. ناخن‌ها را ماهی یک یا دو بار کوتاه کنید اگر سگتان آن‌ها را به‌طور طبیعی نمی‌ساید تا از پارگی‌های دردناک و مشکلات دیگر جلوگیری شود.

اگر صدای کلیک ناخن‌ها روی زمین را می‌شنوید، آن‌ها خیلی بلند هستند. ناخن‌های سگ دارای رگ‌های خونی هستند و اگر بیش از حد کوتاه کنید، می‌توانید باعث خونریزی شوید. سگتان ممکن است دفعه بعد که ناخن‌گیر را می‌بیند، همکاری نکند. بنابراین اگر در کوتاه کردن ناخن‌های سگ تجربه ندارید، از یک دامپزشک یا آرایشگر حرفه‌ای راهنمایی بخواهید.

گوش‌هایشان باید هر هفته از نظر وجود قرمزی یا بوی بد که می‌تواند نشانه عفونت باشد، بررسی شوند. هنگامی که گوش‌های سگ خود را بررسی می‌کنید، با استفاده از یک پنبه که با یک پاک‌کننده گوش ملایم و متعادل شده از نظر pH مرطوب شده است، آن‌ها را تمیز کنید تا از عفونت‌ها جلوگیری کنید. چیزی را داخل مجرای گوش فرو نکنید؛ فقط گوش بیرونی را تمیز کنید.

گاهی اوقات، ماستیف‌ها دچار انسداد غدد مقعدی می‌شوند. این اتفاق زمانی رخ می‌دهد که سگ نمی‌تواند به‌طور طبیعی این غدد را تخلیه کند. اگر متوجه شدید که ماستیف شما بیش از حد ناحیه مقعد خود را می‌لیسد یا روی زمین می‌کشد، او را به دامپزشک یا آرایشگر حرفه‌ای ببرید تا غدد مقعدی را تخلیه کنند. همچنین می‌توانید خودتان این کار را یاد بگیرید، اگرچه بیشتر ما ترجیح می‌دهیم که این کار بوگندوی را به دیگران بسپاریم.

تغذیه ماستیف

مقدار غذایی که یک سگ بزرگسال می‌خورد به اندازه، سن، ساختار بدنی، متابولیسم و سطح فعالیت آن بستگی دارد. سگ‌ها نیز مانند انسان‌ها فردی هستند و همه آن‌ها به یک مقدار غذای یکسان نیاز ندارند. سگی که بسیار فعال است به غذای بیشتری نسبت به سگی که کم‌تحرک است نیاز دارد. کیفیت غذایی که برای سگ خود خریداری می‌کنید نیز مهم است؛ هرچه غذای سگ بهتر باشد، تأثیر بیشتری در تغذیه سگ شما خواهد داشت و به غذای کمتری برای پر کردن کاسه سگتان نیاز خواهید داشت.

سگ‌های ماستیف (Mastiff) معمولاً در هنگام نوشیدن آب شلخته عمل می‌کنند و مقدار زیادی آب دهان در کاسه‌های خود باقی می‌گذارند. بنابراین، کاسه‌ها را روزانه یا به دفعات بیشتر از آنچه نیاز است بشویید. برای نگه‌داشتن ماستیف خود در وضعیت خوبی، مقدار غذای آن را اندازه‌گیری کنید و آن‌ها را دو بار در روز تغذیه کنید و همیشه غذای خود را در دسترس نگذارید. اگر مطمئن نیستید که آیا سگ شما اضافه وزن دارد یا نه، می‌توانید تست‌های چشمی و لمسی انجام دهید. اول، از بالای سر به سگ خود نگاه کنید. باید بتوانید یک کمر را ببینید.

سپس، دستان خود را بر روی کمر آن قرار دهید، انگشت شست را در امتداد ستون فقرات و انگشتان را به سمت پایین پخش کنید. باید بتوانید دنده‌های آن را حس کنید، اما بدون اینکه فشار زیادی وارد کنید. اگر نمی‌توانید، به این معنی است که باید غذای کمتری دریافت کند و ورزش بیشتری انجام دهد. سگ‌های ماستیف مستعد به پیچش معده، که به آن نفخ نیز گفته می‌شود، هستند. عواملی که به نفخ کمک می‌کنند شامل خوردن وعده غذایی بزرگ و نوشیدن مقدار زیادی آب، ورزش سنگین بلافاصله قبل یا بعد از غذا، دادن غذا در کاسه‌های بلند و استرس است. این نکات را هنگام تغذیه ماستیف خود در نظر داشته باشید. شما باید با دامپزشک خود درباره نیازهای غذایی خاص سگتان صحبت کنید. مقدار روزانه توصیه‌شده برای یک ماستیف بزرگسال، ۶ تا ۸ پیمانه غذای خشک با کیفیت بالا است که باید در دو وعده تقسیم شود. برای اطلاعات بیشتر در مورد تغذیه ماستیف خود، به راهنماهای ما برای خرید غذای مناسب، تغذیه توله‌سگ و تغذیه سگ بزرگسال مراجعه کنید.

پوشش ,  رنگ و آرایش ماستیف

ماستیف دارای یک پوشش خارجی کوتاه و صاف با زیرپوشی متراکم و کوتاه‌تر است. این پوشش به رنگ‌های خرمایی، زردآلو یا ببری دیده می‌شود. ماستیف‌های ببری زمینه‌ای به رنگ خرمایی یا زردآلو با خطوط تیره دارند. پوزه، بینی، گوش‌ها و حاشیه‌های چشم‌ها تیره است و هرچه سیاه‌تر، بهتر.

ممکن است یک لکه کوچک سفید روی سینه داشته باشند. پوشش ماستیف خود را به صورت هفتگی با یک دستکش مخصوص سگ برس بزنید. ممکن است بخواهید در فصل ریزش مو در بهار و پاییز، آنها را روزانه برس بزنید تا موهای پراکنده تحت کنترل قرار بگیرند. برخی از ماستیف‌ها بیشتر ریزش موی خود را در این زمان انجام می‌دهند، در حالی که برخی دیگر در تمام طول سال ریزش دارند.

یک تیغه نازک نیز می‌تواند به حذف موهای اضافی کمک کند. ماستیف خود را از زمانی که توله‌سگ است به برس زدن و بررسی‌های بدنی عادت دهید. پاهای آنها را مرتباً لمس کنید – سگ‌ها نسبت به پاهای خود حساس هستند – و داخل دهان آنها را بررسی کنید. مراقبت و نظافت را به تجربه‌ای مثبت با تشویق و پاداش تبدیل کنید تا در آینده برای معاینه‌های دامپزشکی و دیگر بررسی‌ها در دوران بزرگسالی آسان‌تر باشد.

در حین نظافت، به دنبال زخم‌ها، جوش‌ها یا نشانه‌های عفونت مانند قرمزی، حساسیت یا التهاب روی پوست، بینی، دهان، چشم‌ها و پاها باشید. چشم‌ها باید شفاف و بدون قرمزی یا ترشح باشند. معاینات دقیق هفتگی به شما کمک می‌کند مشکلات احتمالی سلامتی را در مراحل اولیه شناسایی کنید.

کودکان ماستیف و حیوانات خانگی دیگر

ماستیف‌ها عاشق کودکان هستند. آنها سگ‌های بزرگ و فعالی هستند و ممکن است به‌طور تصادفی با تکان دادن دم خود یک کودک نوپا را زمین بیندازند. این سگ‌ها برای خانه‌هایی با کودکان بزرگ‌تر مناسب‌تر هستند. همچنین به یاد داشته باشید که ماستیف‌ها اسب نیستند و کودکان نمی‌توانند روی آنها سوار شوند.

به فرزندتان بیاموزید که هرگز به سگی که در حال خوابیدن یا غذا خوردن است نزدیک نشود یا سعی نکند غذای سگ را از او بگیرد. هیچ سگی نباید بدون نظارت در کنار کودک باقی بماند. ماستیف‌ها معمولاً با سایر سگ‌ها و گربه‌ها سازگار هستند، به‌ویژه اگر از کودکی با آنها بزرگ شده باشند. اگر قصد دارید یک ماستیف بالغ دیگر به خانواده‌تان اضافه کنید، بهتر است سگ جدید از جنس مخالف باشد تا از بحث و دعوا بر سر جایگاه برتری جلوگیری شود.