معرفی نژاد سگ بیگل

سگ بیگل (Beagle)، نژادی کوچک، پر انرژی و بسیار اجتماعی از خانواده سگ‌ های شکاری است به دلیل حس بویایی بی‌ نظیر، ظاهر جذاب و شخصیت دوست ‌داشتنی ‌اش در سراسر جهان شهرت دارد. این سگ با گوش‌ های افتاده، چشمان معصوم و بدنی متناسب، نه‌ تنها به ‌عنوان یک سگ شکاری، بلکه به ‌عنوان همراهی وفادار برای خانواده ‌ها و افراد با سبک ‌های زندگی متنوع شناخته می ‌شود. بیگل ‌ها به دلیل هوش بویایی بالا، رفتار اجتماعی و سازگاری با محیط ‌های مختلف، از آپارتمان‌ های شهری گرفته تا خانه ‌های بزرگ با حیاط، جایگاه ویژه‌ ای در قلب دوست ‌داران حیوانات دارند.

اگر به دنبال سگی پر انرژی برای فعالیت‌ های روزانه، همراهی برای کودکان یا دوستی وفادار برای لحظات آرامش هستید، بیگل می‌ تواند گزینه ‌ای مناسب باشد، مشروط بر اینکه برای نیاز های خاص این نژاد، از جمله فعالیت بدنی و آموزش مداوم، آمادگی داشته باشید. گلبا در این محتوا، با بررسی جامع تاریخچه، خصوصیات ظاهری و رفتاری، نیاز های نگهداری، آموزش، سلامتی، تغذیه، قیمت و مقایسه با نژاد های مشابه، اطلاعات کاملی برای علاقه ‌مندان به بیگل و افرادی که قصد خرید سگ یا نگهداری از این نژاد را دارند، ارائه می ‌دهد.

تاریخچه سگ بیگل

نژاد بیگل ریشه در انگلستان باستان دارد و قدمت آن به بیش از دو هزار سال پیش باز می‌ گردد. این سگ‌ ها، که از خانواده نژاد های شکاری هوند (Hound) هستند، به دلیل حس بویایی استثنایی ‌شان برای ردیابی حیوانات کوچک مانند خرگوش و روباه پرورش یافتند. نام “بیگل” احتمالاً از واژه فرانسوی قدیمی “begueule” به معنای “گلو باز” گرفته شده است، که به صدای بلند این سگ‌ ها (معروف به “bay”) هنگام شکار اشاره دارد.

در قرون ۱۴ و ۱۵ میلادی، بیگل ‌ها در دربار انگلستان محبوبیت فراوانی داشتند. ملکه الیزابت اول به بیگل‌ های کوچک، که به “بیگل ‌های دستکشی” یا “بیگل‌ های آواز خوان” شهرت داشتند، علاقه ‌مند بود. این سگ ‌ها به دلیل جثه بسیار کوچکشان حتی در جیب یا دست جای می ‌گرفتند. در قرن نوزدهم، پرورش ‌دهندگان با ترکیب نژاد هایی مانند هریر (Harrier)، سگ شکاری جنوبی (Southern Hound) و تالبوت هوند (Talbot Hound)، بیگل مدرن را با جثه استاندارد و ویژگی ‌های امروزی به وجود آوردند.

بیگل‌ ها در دهه ۱۸۶۰ به ایالات متحده وارد شدند و به‌ سرعت به یکی از محبوب ‌ترین نژاد های خانوادگی و نمایشی تبدیل شدند. بر اساس گزارش American Kennel Club (AKC)، بیگل در سال ۲۰۲۳ در رتبه هفتم نژاد های محبوب آمریکا قرار داشت. امروزه، بیگل ‌ها علاوه بر شکار، در نقش‌ های متنوعی مانند سگ‌ های تشخیص مواد (برای شناسایی مواد مخدر یا منفجره)، سگ ‌های درمانی در بیمارستان ‌ها و مراکز توان ‌بخشی و سگ‌ های خانگی ایفای نقش می ‌کنند. حس بویایی بیگل، با حدود ۲۲۰ میلیون گیرنده بویایی، یکی از قوی‌ ترین ‌ها در میان نژاد های سگ است.

خصوصیات ظاهری سگ بیگل

بیگل نژادی کوچک با بدنی جمع ‌و جور، عضلانی و متناسب است که برای فعالیت‌ های طولانی ‌مدت و شکار طراحی شده است. این نژاد در دو اندازه استاندارد دیده می‌شود: بیگل‌ های ۱۳ اینچی (قد تا شانه تا ۳۳ سانتی ‌متر) و ۱۵ اینچی (تا ۴۱ سانتی ‌متر). وزن نر ها معمولاً بین ۱۰ تا ۱۴ کیلو گرم و ماده‌ها بین ۸ تا ۱۲ کیلو گرم است.

سر

سر بیگل گرد، با جمجمه ‌ای کمی گنبدی ‌شکل و پوزه ‌ای متوسط، قوی و مربعی است. بینی معمولاً مشکی است، اما در سگ ‌هایی با پوشش روشن‌ تر ممکن است قهوه‌ ای تیره باشد. ساختار پوزه به تقویت حس بویایی کمک می‌ کند.

چشمان

چشمان بیگل بزرگ، قهوه‌ ای یا فندقی و با حالتی ملایم و معصوم هستند که به چهره آن‌ ها جذابیت و هوشیاری می‌ بخشد. این چشمان به بیگل ظاهری دوست ‌داشتنی و زیبا می ‌دهند.

گوش‌ ها

گوش‌ های بیگل بلند، نرم، افتاده و با لبه ‌های گرد هستند و تا نزدیکی گونه ‌ها امتداد دارند. این گوش‌ ها نه ‌تنها به ظاهر زیبا و متمایز بیگل کمک می‌ کنند، بلکه با هدایت بو ها به سمت بینی، حس بویایی را تقویت می ‌کنند.

بدن

بدن بیگل محکم و متعادل است، با گردنی قوی و کمی قوس ‌دار که به شانه ‌های عضلانی متصل می‌ شود. قفسه سینه عمیق و باریک، کمر صاف و ساختار عضلانی به بیگل چابکی و استقامت بالایی می ‌بخشد. دم بیگل متوسط، کمی خمیده و اغلب با نوک سفید است که در محیط‌ های شکار به دیده شدن سگ کمک می‌ کند.

پوشش مویی

پوشش بیگل کوتاه، صاف و متراکم است و در برابر باران، سرما و شرایط محیطی مقاوم است. رنگ ‌های استاندارد شامل سه ‌رنگ (سیاه، قهوه ‌ای مایل به زرد و سفید)، دو رنگ (سفید و قهوه‌ ای یا سفید و قرمز) و در موارد نادر لیمویی (زرد کم ‌رنگ با سفید) یا آبی (خاکستری مایل به آبی با سفید) می‌ شود. نشانه ‌های سفید روی صورت، سینه، پا ها و نوک دم رایج است و به جذابیت ظاهری بیگل می ‌افزاید.

پا ها

پا های بیگل کوتاه، قوی و مستقیم هستند و برای دویدن و ردیابی طولانی مناسب ‌اند. شانه ‌ها و ران ‌های عضلانی با زاویه مفاصل مناسب، امکان پرش ‌های کوتاه و حرکت روان را فراهم می‌ کنند. پنجه ‌ها گرد، فشرده و با بالشتک‌ های مقاوم هستند که در زمین‌ های نا هموار عملکرد خوبی دارند.

خصوصیات رفتاری سگ بیگل

بیگل‌ ها به دلیل شخصیت اجتماعی، شاد و مهربانشان شناخته می ‌شوند. این سگ ‌ها از تعامل با انسان ‌ها، کودکان و دیگر سگ‌ ها لذت می ‌برند و به ‌ندرت رفتار پرخاشگرانه نشان می ‌دهند. با این ‌حال، غریزه شکار قوی آن‌ ها ممکن است باعث شود با حیوانات کوچک ‌تر مانند گربه ‌ها یا جوندگان سازگار نباشند، مگر اینکه از سنین پایین با آن ‌ها اجتماعی شوند.

بیگل‌ ها وفادار و کنجکاو هستند، اما تمایل شدیدشان به دنبال کردن بو ها می ‌تواند آموزش به آن ها و فرمان پذیری را سخت کند. هوش متوسطی دارند، اما حس بویایی فوق ‌العاده‌ شان (۱۰۰۰ تا ۱۰,۰۰۰ برابر قوی‌ تر از انسان) گاهی باعث حواس‌ پرتی و لجبازی می‌ شود. بیگل ‌ها عاشق اکتشاف و بازی هستند و بدون فعالیت کافی ممکن است رفتار های مخربی مانند واق کردن، جویدن وسایل یا کندن زمین از خود نشان دهند.

صدای بلند و موسیقایی بیگل، که به “bay” معروف است، در موقعیت ‌های هیجانی یا هنگام شکار بروز می‌ کند. این ویژگی در محیط ‌های روستایی جذاب است، اما در آپارتمان‌ های شهری ممکن است برای همسایگان مزاحمت ایجاد کند. بیگل ‌ها از تنهایی طولانی‌ مدت (بیش از ۴ تا ۵ ساعت) متنفر اند و ممکن است در چنین شرایطی دچار اضطراب یا رفتار های بد شوند.

این نژاد برای زندگی آپارتمانی مناسب است، به شرطی که فعالیت بدنی و تحریک ذهنی کافی دریافت کند. بیگل برای خانواده‌ های پر جمعیت، افراد پر تحرک و کسانی که به دنبال سگی اجتماعی و پر انرژی هستند، انتخابی عالی است. با این ‌حال، به دلیل غریزه شکار، در فضا های باز باید با هارنس کنترل شوند تا از گم شدن جلوگیری شود.

مقایسه با نژاد های مشابه

• بیگل در برابر باست هوند: باست هوند دارای گوش‌ های بلند تر، پوست شل‌ تر و شخصیتی آرام ‌تر است، اما بیگل پر انرژی‌ تر و برای زندگی آپارتمانی مناسب ‌تر است. بیگل کمتر مستعد ریزش آب دهان بوده و نگهداری ساده ‌تری دارد.
• بیگل در برابر فاکس ‌هوند: فاکس‌ هوند جثه ‌ای بزرگ‌ تر، صدایی بلند تر و کاربرد تخصصی‌ تری در شکار های سنگین دارد. بیگل با جثه کوچک ‌تر و رفتار دوستانه ‌تر، برای خانواده‌ ها مناسب ‌تر است.
• بیگل در برابر لابرادور رتریور: لابرادور رتریور بزرگ ‌تر، آموزش‌ پذیر تر و نیازمند فعالیت بیشتری است. بیگل برای فضا های کوچک ‌تر و افرادی که به دنبال سگی با نیاز های نگهداری کمتر هستند، گزینه بهتری است.

مزایا و معایب

مزایا

• شخصیت اجتماعی: بیگل ‌ها با انسان‌ ها و حیوانات دیگر به‌ سرعت صمیمی می‌ شوند و رفتاری دوستانه دارند.
• اندازه مناسب: جثه کوچک آن ‌ها برای زندگی در آپارتمان و فضا های محدود مناسب است.
• هوش بویایی: حس بویایی استثنایی بیگل آن ‌ها را برای بازی ‌های ردیابی و فعالیت‌ های حرفه ‌ای مانند تشخیص مواد مناسب می ‌کند.
• ظاهر جذاب: گوش‌ های افتاده و چشمان معصوم بیگل، آن‌ ها را به سگی دل ‌انگیز تبدیل کرده است.
• سازگاری: این نژاد با سبک ‌های زندگی متنوع، از خانواده ‌های پر جمعیت تا افراد تنها، به‌ خوبی سازگار است.

معایب

• کنجکاوی و حواس‌ پرتی: تمایل به دنبال کردن بو ها می‌ تواند آموزش را چالش‌ بر انگیز کند.
• نیاز به فعالیت: بدون ورزش کافی، ممکن است رفتار های بد یا واق بیش ‌از حد از خود نشان دهند.
• غریزه شکار: ممکن است حیوانات کوچک ‌تر را تعقیب کنند یا به دلیل دنبال کردن بو ها گم شوند.
• صدای بلند: واق یا صدای “bay” آن ‌ها در محیط ‌های شهری ممکن است مشکل ‌ساز شود.
• ریزش مو فصلی: پوشش متراکم بیگل در بهار و پاییز ریزش قابل ‌توجهی دارد و نیاز به نظافت منظم است.

سطح انرژی سگ بیگل

بیگل‌ ها نژادی پر انرژی با نیاز به فعالیت بدنی متوسط تا بالا هستند. این سگ‌ ها روزانه به ۶۰ تا ۱۲۰ دقیقه ورزش نیاز دارند که می ‌تواند شامل پیاده‌ روی سریع، بازی با توپ، دویدن در پارک یا حتی شنا باشد، در صورتی که به آب علاقه نشان دهند. بازی ‌های فکری مانند پازل ‌های سگ، مخفی کردن خوراکی ‌ها یا آموزش دستورات جدید، ذهن آن ‌ها را فعال نگه می ‌دارد و از بی ‌حوصلگی جلوگیری می‌ کند.

به دلیل غریزه شکار قوی، بیگل ‌ها در فضا های باز باید با قلاده یا هارنس بلند (۵ تا ۱۰ متر) کنترل شوند تا از دنبال کردن بو ها و گم شدن جلوگیری شود. در مناطق گرم مانند بسیاری از شهر های ایران، فعالیت بدنی باید در ساعات خنک‌ تر روز (صبح زود یا عصر) انجام شود تا از گرما زدگی جلوگیری شود. دمای بالای ۳۰ درجه سانتی‌ گراد برای بیگل‌ ها خطرناک است، زیرا پوشش متراکم آن ‌ها باعث افزایش دمای بدن می ‌شود.

بازی ‌های داخل خانه مانند طناب ‌کشی، اسباب‌ بازی ‌های تعاملی (مانند Kong پر شده با کره بادام ‌زمینی) یا تعقیب لیزر نیز می ‌تواند انرژی بیگل را تخلیه کند. بدون فعالیت کافی، این سگ ‌ها ممکن است با واق بیش ‌از حد، جویدن وسایل یا کندن زمین اعتراض خود را نشان دهند. بیگل‌ های جوان (تا ۲ سالگی) پر انرژی ‌تر هستند و با افزایش سن کمی آرام ‌تر می ‌شوند، اما همچنان به فعالیت منظم نیاز دارند.

نگهداری سگ بیگل

نگهداری از بیگل نسبتاً ساده است، اما نیازمند تعهد و نظم است. پوشش کوتاه و متراکم بیگل باید هفته ‌ای یک تا دو بار با برس لاستیکی یا دستکش نظافت شانه شود تا مو های مرده جمع ‌آوری شده و سلامت پوست حفظ شود. در فصل ‌های ریزش مو (بهار و پاییز)، که معمولاً ۲ تا ۴ هفته طول می ‌کشد، شانه ‌زدن روزانه با ابزار های ضد ریزش مانند Furminator ضروری است. شستشوی سگ هر ۶ تا ۸ هفته با شامپوی ملایم مخصوص سگ کافی است، مگر اینکه سگ در محیط‌ های کثیف مانند گل و خاک قرار گرفته باشد.

گوش‌ های افتاده بیگل مستعد تجمع جرم و عفونت هستند، بنابراین باید هفته ‌ای یک تا دو بار با محلول تمیز کننده گوش (مانند Epi-Otic) یا پنبه مرطوب تمیز شوند. در صورت مشاهده بوی بد، قرمزی یا خارش، مراجعه به دامپزشک ضروری است. ناخن‌ های بیگل باید هر ۳ تا ۴ هفته کوتاه شوند تا از ترک، رشد بیش ‌از حد یا ناراحتی هنگام راه رفتن جلوگیری شود. صدای کلیک ناخن ‌ها روی زمین نشانه نیاز به کوتاه کردن است.

دندان ‌های بیگل باید ۲ تا ۳ بار در هفته با خمیر دندان مخصوص سگ مسواک زده شوند تا از تجمع جرم، بیماری ‌های لثه و بوی بد دهان پیشگیری شود. معاینه هفتگی چشم‌ ها، بینی و بالشتک ‌های پا برای تشخیص زود هنگام علائم التهاب، عفونت یا ترک توصیه می ‌شود. در مناطق خشک ایران، بالشتک ‌های پا ممکن است ترک بخورند، بنابراین استفاده از مرطوب ‌کننده ‌های مخصوص سگ (مانند پد های مومی) مفید است.

بیگل‌ ها در آپارتمان به ‌خوبی زندگی می ‌کنند، اما داشتن حیاط کوچک یا فضای باز برای بازی و دویدن برایشان مناسب است. اسباب‌ بازی ‌های مقاوم مانند توپ لاستیکی، طناب گره‌ دار یا پازل ‌های سگ (مانند Nina Ottosson) آن‌ ها را سرگرم کرده و از رفتار های مخرب جلوگیری می ‌کند. در هوای گرم، فراهم کردن تهویه مناسب، سایه و آب تازه برای پیشگیری از گرما زدگی ضروری است. پوشش بیگل در برابر سرما مقاوم است، اما در دما های زیر صفر، استفاده از لباس مخصوص سگ توصیه می ‌شود.

آموزش سگ بیگل

بیگل‌ ها به دلیل هوش بالا و توانایی یادگیری سریع، پتانسیل خوبی برای آموزش دارند، اما کنجکاوی و غریزه شکارشان می ‌تواند فرآیند آموزش را چالش‌ بر انگیز کند. آموزش باید از سنین پایین (۸ تا ۱۲ هفتگی) آغاز شود تا رفتار های نا مطلوب مانند واق بیش‌ از حد، پریدن روی افراد یا تعقیب حیوانات شکل نگیرند. روش ‌های تشویقی مثبت، مانند استفاده از خوراکی ‌های خوشمزه (مانند تکه ‌های مرغ پخته یا بیسکویت سگ)، تحسین کلامی و بازی، بهترین نتایج را به همراه دارند. تنبیه یا سخت‌ گیری ممکن است به مقاومت، ترس یا کاهش اعتماد سگ منجر شود.

دستورات پایه مانند «بشین»، «بمان»، «بیا»، «بخواب» و «دستشویی» با تمرین منظم روزانه (جلسات ۵ تا ۱۰ دقیقه ‌ای) به ‌راحتی آموخته می ‌شوند. اجتماعی ‌سازی زود هنگام با انسان‌ ها، سگ ‌ها، صدا ها (مانند جارو برقی، زنگ در یا ترافیک) و محیط‌ های مختلف (پارک، خیابان، فروشگاه) برای پرورش سگی متعادل و با اعتماد به ‌نفس ضروری است. شرکت در کلاس‌ های اجتماعی ‌سازی یا بازدید از پارک ‌های سگ می‌ تواند به بهبود رفتار بیگل در مواجهه با غریبه‌ ها و حیوانات کمک کند.

آموزش دستشویی ممکن است ۳ تا ۶ ماه طول بکشد، اما استفاده از پد ادرار، قطره ‌های آموزشی و تشویق فوری (در عرض ۲ تا ۳ ثانیه پس از دستشویی در مکان درست) این فرآیند را تسریع می ‌کند. برای کنترل واق یا غریزه شکار، شناسایی محرک‌ ها (مانند زنگ در، حیوانات کوچک یا بوی غذا) و استفاده از دستور «ساکت» همراه با حواس‌ پرتی (مانند اسباب‌ بازی یا خوراکی) توصیه می‌ شود. در صورت لجبازی، جلسات آموزشی کوتاه و مکرر با صبر و ثبات می‌ تواند رفتار را اصلاح کند.

بیگل ‌ها به دلیل هوش بویایی‌ شان در فعالیت ‌هایی مانند Nose Work یا بازی‌ های ردیابی عملکرد درخشانی دارند. مخفی کردن خوراکی ‌ها در خانه یا ایجاد مسیر های بویایی ساده می ‌تواند ذهن آن‌ ها را فعال نگه دارد. در صورت بروز چالش ‌های تربیتی مانند حس مالکیت (نسبت به غذا یا اسباب‌ بازی) یا پرخاشگری، مشاوره با مربی حرفه ‌ای آشنا با نژاد های شکاری ضروری است.

سلامتی و بیماری سگ بیگل

بیگل‌ ها به ‌طور کلی نژادی سالم با طول عمر متوسط ۱۲ تا ۱۵ سال هستند، اما مانند سایر نژاد ها، مستعد برخی بیماری‌ های ژنتیکی و محیطی ‌اند:

• دیسپلازی مفصل ران (Hip Dysplasia): نقص در مفصل ران که می ‌تواند به لنگیدن، درد یا آرتروز منجر شود. غربالگری اشعه ایکس (OFA یا PennHIP) برای والدین ضروری است.
• صرع (Epilepsy): تشنج ‌های خفیف تا شدید، معمولاً بین ۱ تا ۴ سالگی ظاهر می‌ شوند و با دارو های ضد تشنج مانند فنوباربیتال یا پتاسیم بروماید مدیریت می ‌شوند.
• کم‌ کاری تیروئید (Hypothyroidism): کاهش تولید هورمون تیروئید باعث خستگی، افزایش وزن، ریزش مو یا پوست خشک می‌ شود و با دارو های روزانه مانند لووتیروکسین قابل‌کنترل است.
• عفونت گوش (Otitis Externa): گوش‌ های افتاده مستعد تجمع جرم، باکتری یا مخمر هستند. تمیز کردن منظم با محلول ‌های دامپزشکی از عفونت پیشگیری می ‌کند.
• در رفتگی کشکک زانو (Patellar Luxation): شایع در سگ‌ های کوچک، باعث لنگیدن موقت یا نیاز به جراحی در موارد شدید می‌ شود.
• مشکلات چشمی: گلوکوم، آب مروارید یا غشای مردمک پایدار (PPM) ممکن است بینایی را تحت تأثیر قرار دهند. چکاپ سالیانه چشمی (CERF) توصیه می ‌شود.
• بیماری دیسک بین ‌مهره ‌ای (IVDD): شایع در بیگل ‌ها، می ‌تواند باعث درد، لنگیدن یا فلجی شود، به‌ ویژه اگر سگ از ارتفاعات بپرد. محدود کردن پرش ‌ها و حفظ وزن متعادل پیشگیری‌کننده است.
• چاقی: بیگل ‌ها به دلیل علاقه زیاد به غذا مستعد چاقی ‌اند، که خطر بیماری ‌های مفصلی، دیابت یا مشکلات قلبی را افزایش می‌ دهد.
• آلرژی‌ های پوستی: حساسیت به غذا (مانند گندم یا مرغ)، گرده یا کک می‌ تواند باعث خارش، قرمزی یا ریزش مو شود. حمام‌ های دارویی یا رژیم‌ های بدون آلرژن مؤثر هستند.

برای پیشگیری از بیماری ‌ها، خرید از پرورش ‌دهندگان معتبر که آزمایش‌ های ژنتیکی (مانند OFA، CERF و تست‌ های تیروئید) روی والدین انجام داده ‌اند، حیاتی است. معاینات سالیانه دامپزشکی، واکسیناسیون به ‌موقع (هاری، دیستمپر، پارو ویروس، بوردتلا) و حفظ وزن متعادل (شاخص بدنی ۴ تا ۵ از ۹) به سلامت بیگل کمک می ‌کند. در مناطق گرم ایران، پیشگیری از گرما زدگی با محدود کردن فعالیت در ساعات گرم، فراهم کردن سایه، آب خنک و تهویه مناسب ضروری است. استفاده از پیشگیری ‌های ماهانه علیه کک و کنه (مانند قطره‌ های موضعی یا قرص‌ های NexGard) نیز توصیه می ‌شود.

تغذیه سگ بیگل

تغذیه مناسب نقش کلیدی در سلامت، انرژی و طول عمر بیگل‌ها دارد. غذای خشک یا کنسرو با کیفیت بالا، حاوی پروتئین زیاد (۲۵ تا ۳۰ درصد، از منابعی مانند مرغ، گوشت گاو، ماهی یا بره)، چربی‌ های سالم (۱۰ تا ۱۵ درصد، مانند روغن ماهی یا بذر کتان) و کربوهیدرات ‌های سبک (مانند برنج قهوه‌ ای، سیب‌ زمینی شیرین یا جو) بهترین انتخاب است. غذا ها باید استاندارد AAFCO را داشته باشند و از پر کننده ‌های بی‌ کیفیت مانند ذرت، سویا یا ضایعات گوشت اجتناب کنند.

توله‌ ها (تا ۶ ماهگی) به ۳ تا ۴ وعده غذای کوچک در روز نیاز دارند، سگ‌ های جوان (۶ ماه تا ۱ سال) ۲ تا ۳ وعده و سگ‌ های بالغ (پس از ۱ سالگی) با ۲ وعده سیر می ‌شوند. مقدار غذا به وزن، سن و سطح فعالیت بستگی دارد؛ به‌ طور متوسط، یک بیگل ۱۰ کیلوگرمی روزانه ۱.۵ فنجان غذای خشک (۲۰۰ تا ۴۵۰ کیلو کالری) نیاز دارد. بیگل ‌های فعال ممکن است تا ۵۵۰ کیلو کالری و سگ ‌های کم‌ تحرک حدود ۳۰۰ کیلوکالری نیاز داشته باشند.

بیگل‌ ها به دلیل علاقه زیاد به غذا مستعد چاقی ‌اند، بنابراین مقدار غذا باید با پیمانه دقیق اندازه ‌گیری شود. اگر دنده ‌ها با لمس ملایم حس شوند و کمر از بالا مشخص باشد، وزن سگ نرمال است. افزودن سبزیجات پخته (مانند هویج، کدو سبز یا نخود فرنگی)، ماست طبیعی بدون شکر یا تکه‌ های سیب (بدون دانه) می‌ تواند رژیم غذایی را متنوع و مغذی کند.

غذا های خطرناک مانند شکلات، انگور، کشمش، پیاز، سیر، آووکادو، آجیل ماکادمیا، غذا های چرب یا استخوان پخته باید کاملاً اجتناب شوند، زیرا می ‌توانند باعث مسمومیت، انسداد روده یا حتی مرگ شوند. آب تازه و تمیز باید همیشه در دسترس باشد، به ‌ویژه در هوای گرم یا پس از فعالیت. در مناطقی که کیفیت آب لوله ‌کشی پایین است، استفاده از آب تصفیه ‌شده توصیه می ‌شود.

غذای خانگی، در صورتی که با مشورت دامپزشک و رعایت تعادل مواد مغذی (۳۰ درصد پروتئین، ۲۰ درصد چربی، ۵۰ درصد کربوهیدرات به علاوه کلسیم، فسفر و ویتامین D) تهیه شود، گزینه مناسبی است. تغییر رژیم غذایی باید به‌ تدریج طی ۷ تا ۱۰ روز انجام شود تا از مشکلات گوارشی مانند اسهال یا استفراغ پیشگیری شود.

قیمت سگ بیگل

قیمت بیگل در ایران به عوامل متعددی از جمله اصالت نژاد، سن، رنگ، جنسیت، شجره‌ نامه، سلامت و اعتبار پرورش‌ دهنده بستگی دارد. یک توله بیگل با مدارک معتبر (میکرو چیپ، گواهی سلامت، شجره‌ نامه و آزمایش‌ های ژنتیکی مانند OFA و CERF) معمولاً بین 22 تا 25 میلیون تومان قیمت دارد. بیگل ‌های وارداتی، با رنگ‌ های نادر (مانند لیمویی یا آبی) یا از خطوط خونی نمایشی، ممکن است 50 میلیون تومان یا بیشتر هزینه داشته باشند.

بیگل ‌های بدون شجره ‌نامه یا از پرورش‌ دهندگان غیر حرفه ‌ای ممکن است ارزان ‌تر  باشند، اما خطر بیماری ‌های ژنتیکی یا مشکلات رفتاری در این سگ‌ ها بیشتر است. خرید از پرورش‌ دهندگان معتبر که آزمایش ‌های ژنتیکی روی والدین انجام داده ‌اند و محیط پرورش تمیزی دارند، خطر بیماری ‌های ارثی را کاهش می‌ دهد. بررسی شجره ‌نامه، ویژگی ‌های ظاهری (مانند گوش ‌ها، پوشش و دم)، مدارک دامپزشکی (گواهی واکسن و تست ‌های سلامت) و دیدار با والدین توله (حداقل یکی از آن‌ ها) برای اطمینان از اصالت و سلامت سگ ضروری است.

کلام آخر

سگ بیگل با حس بویایی استثنایی، شخصیت شاد و ظاهر زیبا، نژادی است که می‌ تواند همراهی وفادار و ارزشمند برای خانواده‌ ها و افراد با سبک ‌های زندگی متنوع باشد. این سگ‌ ها با جثه مناسب، سازگاری بالا و رفتار اجتماعی، شادی و نشاط را به هر خانه ‌ای می‌ آورند. با این ‌حال، نگهداری از بیگل نیازمند تعهد است: فعالیت بدنی روزانه، رژیم غذایی متعادل، نظافت منظم، آموزش مداوم و مراقبت ‌های بهداشتی از نیاز های اساسی این نژاد هستند.

در مقایسه با نژاد های مشابه مانند باست هوند یا فاکس‌هوند، بیگل جثه ‌ای مناسب‌ تر، نیاز های نگهداری ساده ‌تر و شخصیتی اجتماعی ‌تر دارد که آن را برای زندگی مدرن مناسب می ‌کند. اگر آماده پذیرش مسئولیت نگهداری از یک بیگل هستید و می ‌توانید با کنجکاوی، انرژی بالا و غریزه شکار این نژاد کنار بیایید، بیگل نه ‌تنها دوستی وفادار خواهد بود، بلکه با رفتار های دل‌ انگیز و قلب بزرگش، لحظاتی به‌ یاد ماندنی برای شما خلق خواهد کرد. بیگل، با تاریخچه غنی و جذابیت بی‌ نهایت، می ‌تواند عضوی ارزشمند و دوست ‌داشتنی در خانواده شما باشد.